John Carew Eccles

Z Wikipedii

Sir John Carew Eccles (ur. 27 stycznia 1903 w Melbourne, zm. 2 maja 1997 w Locarno) australijski neurofizjolog, laureat Nagrody Nobla.

W 1925 roku ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Melbourne z pierwszą nagrodą. Kontynuował edukację w Magdalen College Uniwersytetu Oksfordzkiego pod kierunkiem Charlesa Sherringtona. W 1929 uzyskał stopień doktora. W 1937 powrócił do Australii, tam kierował małym laboratorium badawczym w Sidney. W tym czasie współpracował m.in. z Bernardem Katzem i Stephenem Kufflerem. Zajmował się elektroneurologiczną analizą połączeń komórkowych kotów i żab. Badania te przerwała II wojna światowa, w czasie której Eccles pracował na potrzeby wojska. Po wojnie został profesorem na University of Otago w Dunedin w Nowej Zelandii. Pracował tam w latach 1944-1951. Doszedł do wniosku, że w przenoszeniu impulsów pomiędzy neuronami (komórkami nerwowymi) poprzez synapsy przeważa droga elektryczna, a nie chemiczna. Pomimo, że hipoteza ta była błędna, pozwoliła zaplanować wiele eksperymentów udawadniających przenoszenie sygnałów droga chemiczną, wśród nich prowadzonych wspólnie z Bernardem Katzem badań nad działaniem acetylocholiny jako neuroprzekaźnika.

W 1963 roku otrzymał, wraz z Alanem Hodgkinem i Andrew Huxleyem, Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny za odkrycie mechanizmów jonowych pobudzania i hamowania na zewnątrz i wewnątrz błony komórkowej neuronów.

Eccles był dwukrotnie żonaty. Pierwszy raz ożenił się w 1928 z Nowozelandką Irene Frances Miller, z którą miał dziewięcioro dzieci (czterech synów i pięć córek). Po rozwodzie, w 1968 roku, ożenił się ponownie z Czeszką Heleną Táboríkovą, neurofizjologiem z Uniwersytetu Karola w Pradze.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Biografia w nobelprize.org