Juliusz Kunitzer
Z Wikipedii
Juliusz Kunitzer (ur. 19 października 1843, zm. 30 września 1905) – przemysłowiec i społecznik związany z Łodzią.
Urodził się we wsi Pohulanka w gminie Przedbórz w guberni kaliskiej (według innych źródeł w Nasieńcu pod Kaliszem). Zastrzelony w tramwaju przez dwóch członków organizacji PPS-Frakcja Rewolucyjna.
Od około 1850 mieszkał w Kaliszu, gdzie ukończył szkołę i około 1855 przybył do Łodzi. Rozpoczął pracę w fabryce wyrobów wełnianych Edwarda Hentschla, w której z czasem objął stanowisko kierownicze. Wspólnie ze szwagrem Ludwikiem Meyerem, który również był kierownikiem w tych zakładach, przejęli je na własność w 1874 roku.
Około roku 1879 wycofał się z interesu, i zainwestował w budowę przędzalni i tkalni bawełny we wsi Widzew pod Łodzią, nad rzeką Jasień. W latach 80. założył spółkę z Juliuszem Heinzlem, jednym z najpotężniejszych przemysłowców łódzkich, co zaowocowało znaczną rozbudową zakładów, które w 1889 roku przekształcono w Spółkę Akcyjną Wyrobów Bawełnianych Heinzel i Kunitzer.
Zakłady, zatrudniały na początku XX wieku ok. 3 tysięcy robotników. "Heinzel i Kunitzer" przekształciło Widzew w podmiejską, przemysłową dzielnicę Łodzi. Wzniesiono tu kolonię 150 drewnianych domów robotniczych zwanych "domami kunitzerowskimi".
Kunitzer był aktywnym działaczem przemysłowym i społecznikiem. Przez wiele lat zajmował stanowisko prezesa Łódzkiego Chrześcijańskiego Towarzystwa Dobroczynności. Był głównym inicjatorem powstania Towarzystwa Łódzkich Kolei Elektrycznych i Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych. Pracował w radzie nadzorczej Banku Handlowego w Łodzi. W 1897 roku zorganizował konsorcjum węglowe "Kunitzer and Co." zaopatrujące Łódź w śląski węgiel. Współzałożyciel konsorcjum eksploatacji i przeróbki rud żelaza w guberni ołonieckiej (płd. Rosja).
Zginął w 1905 r. podczas walk zastrzelony w tramwaju przez dwóch członków organizacji PPS-Frakcja Rewolucyjna. Śmierć Kunitzera wywarła wielkie wrażenie w kręgach fabrykanckich i w całym łódzkim społeczeństwie.
Nie pozostawił po sobie potomstwa. Jego akcje wykupiła rodzina Heinzlów oraz baron Giuseppe Tanfani.
