Karol Boscamp-Lasopolski

Z Wikipedii

Karol Boscamp-Lasopolski (zm. 28 czerwca 1794 w Warszawie) – szambelan królewski od 1776, dyplomata-awanturnik w służbie Stanisława Augusta Poniatowskiego.

W czasie wojny siedmioletniej był kurierem posła pruskiego w Stambule. W 1761 był ministrem pełnomocnym u boku Qırım Gireja, którego zachęcał do uderzenia na Rosję lub Austrię.

Od 1764 na służbie Stanisława Augusta Poniatowskiego. Wysłany do Stambułu przez Czartoryskich z tymczasową notyfikacją nowowybranego władcy. Dzięki swoim zakulisowym działaniom zdołał uzyskać zgodę na wjazd posła polskigo do Turcji Tomasza Waleriana Aleksandrowicza. Utworzył nad Bosforem Szkołę Języków Orientalnych.

W 1766 objął kierownictwo korespondencji króla ze Wschodem. Od Sejmu Repninowskiego otrzymał indygenat. Pobierał pensję ze skarbu nadwornego jako konsyliarz królewski. W 1774 wyjechał wraz Franciszkiem Ksawerym Branickim w misji do Sankt Petersburga. Od 1775 zatrudniony w Departamencie Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej z pensją 5 000 złotych polskich.

W 1776 uzyskał przywilej szlachecki na nazwisko Lasopolski i został kawalerem Orderu Świętego Stanisława. Mianowany polskim posłem i ministrem pełnomocnym w Turcji. Z misji swojej przywiózł m. in. Greczynkę Lulu, która pod imieniem Zofii poślubiła pułkownika Jana de Witte, później Stanisława Szczęsnego Potockiego. Gdy w 1778 sejm wyłączył osoby obcego pochodzenia z polskich misji dyplomatycznych, Boscamp-Lasopolski wszedł z Żydami w spółkę dla handlu bursztynem, parał się też lichwą.

Po zjeździe kaniowskim przedstawił Stanisławowi Augustowi swój projekt Vox in deserto, zakładający zdobycie Mołdawii, Besarabii i Multan. W czasie Sejmu czteroletniego był coraz ściślej związany z ambasadą rosyjską. W 1791 próbował zniechęcić patriotów dpo przymierza z Turcją. Ogłosił pod pseudonimem Agathomachosa-Wyjaśnickiego pamflet La Turcofédéromanie avec son spécifique à côté gratis... suives du traité d`alliance entre laPologne et la Turquie. Publikacja ta wywołała skandal, gdyż Boscamp-Lasopolski ujawnił tajny projekt przymierza.

W czasie wojny polsko-rosyjskiej 1792 uszedł z Warszawy przed gniewem ludu. Służył jako szpieg przy Jakowie Bułhakowie i Jakobie Sieversie. Wywarł duży wpływ na wybory do sejmu grodzieńskiego w 1793. W czasie insurekcji warszawskiej znalazł schronienie w poselstwie saskim. Uwięziony z rozkazu Rady Zastępczej Tymczasowej jako podejrzany o zdradę. Powieszony przez tłum warszawski 28 czerwca 1794.