Karol Potkański
Z Wikipedii
Karol Potkański (ur. 1861 w Prędocinku koło Radomia, zm. 1907 w Krakowie) - polski historyk, etnograf, badacz regionu, taternik.
Po śmierci rodziców wychowaniem Karola zajęła się Karolina z Bukowieckich Malczewska, właścicielka Prędocinka i wuj Julian Malczewski, urzędnik Radomskiego Towarzystwa Kredytowego, ojciec Jacka Malczewskiego. Otrzymał staranne wychowanie, a także i przygotowanie do późniejszych studiów historycznych. Z powodu słabego zdrowia do 15. roku życia przebywał w Prędocinku, potem w Krakowie, gdzie wstąpił na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Karol Potkański studiował nauki humanistyczne, lecz nie ukończył [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego].
W 1883 przebywając w podradomskim Prędocinku, rozpoczął poszukiwania naukowe w archiwum radomskim, a następnie kaliskim i warszawskim, których efektem było opracowanie rozprawy naukowej „Zapiski herbowe z dawnych ksiąg radomskich i piotrkowskich", ogłoszonej w III tomie „Archiwum Komisji Historycznej" i „Monografia rodu Potkańskich" zamieszczonej w „Złotej Księdze" Żychlińskiego.
Od 1902 profesor historii krajów austriackich Uniwersytetu Jagiellońskiego, od 1904 członek Akademii Umiejętności. Zajmował się głównie badaniem średniowiecza zarówno w Polsce, jak i na Słowiańszczyźnie. Jako jeden z pierwszych naukowców polskich posiłkował się w badaniach historycznych innymi naukami, między innymi etnografią.
Należał do wybitnych taterników końca XIX wieku. Wraz z przewodnikami zdobył jako pierwszy Cubrynę (1884), Mały Ganek (1892), a także jako drugi wszedł na Mnicha (1887). W zimie dokonał pierwszych wejść na Krzyżne (1894), Kasprowy Wierch (1890) i Czerwone Wierchy.
