Klemens August Wittelsbach

Z Wikipedii

Klemens August Wittelsbach (ur. 17 sierpnia 1700 w Brukseli, zm. 6 lutego 1761 w Ehrenbreitstein) – książę elektor, arcybiskup Kolonii 1723-1761, wielki mistrz zakonu krzyżackiego 1732-1761.

Pochodził z rodu Wittelsbachów. Był synem księcia elektora bawarskiego Maksymiliana II Emanuela i Teresy Kunegundy z Sobieskich, bratem cesarza Karola VII i wnukiem Jana III Sobieskiego.

Od najmłodszych lat przeznaczony do kariery duchownej. Studiował w Rzymie. W 1715 został koadiutorem biskupa w Ratyzbonie. W 1719 otrzymał biskupstwa w Paderborn i w Münster. W listopadzie 1723 otrzymał jedną z najbardziej prestiżowych godności kościelnych w Rzeszy, tytuł arcybiskupa Kolonii. Tym samym wszedł do grona elektorów mających wpływ na obsadę tronu cesarskiego. Nie był usatysfakcjonowany do końca tym stanem posiadania i postarał się jeszcze o dwa biskupstwa: w Hildesheim (1724) i w Osnabrück (1728). Bezskutecznie zabiegał w 1732 o najbardziej zaszczytny tytuł arcybiskupa Moguncji. Po Franciszku Ludwiku Pfalz-Neuburg udało mu się odziedziczyć jednak tylko tytuł wielkiego mistrza zakonu krzyżackiego, który jako rekompensatę otrzymał dzięki protekcji cesarza Karola VI. Podczas wojny sukcesyjnej polskiej opowiedział się po stronie Francji, pozwalając przejść jej wojskom przez swoje terytoria. W czasie wojny sukcesyjnej austriackiej wspierał swojego brata w staraniach o koronę cesarską i lawirował między dworami europejskimi, aby tylko pomóc rodowi Wittelsbachów w przyjęciu tej godności.

Klemens August Wittelsbach rezydował głównie w Bonn, gdzie utrzymywał ogromny dwór. Otaczał się przepychem i trwonił wielkie sumy pieniędzy na: utrzymanie metres, polowania, zakupy wyszukanych strojów oraz urządzanie wystawnych barokowych ceremonii kościelnych. Zmarł nagle 6 lutego 1761 na zamku Ehrenbreitstein. Pochowany został w katedrze w Kolonii.