Kościół św. Michała Archanioła w Warszawie

Z Wikipedii

Kościół św. Michała Archanioła w Warszawie
Kościół św. Michała Archanioła
Data budowy	1717
Wyznanie	Kościół rzymskokatolicki
Wezwanie	św. Michała Archanioła
Budulec	drewno modrzewiowe
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Kościół św. Michała Archanioła w Warszawie – barokowa świątynia z początku XVII wieku w Warszawie–Białołęce przy ulicy Głębockiej 119. Od 1965 w rejestrze zabytków.

Modrzewiowa budowla ze stromym dwuspadowym dachem krytym gontem, z niewielką wieżyczką zwieńczoną krzyżem, stoi w pobliżu zabytkowego cmentarza z XVI wieku na terenie Grodziska.

Spis treści 1 Historia obiektu 2 W rejestrze zabytków 3 Przypisy 4 Źródło

[edytuj] Historia obiektu

Kościół zbudowali w 1717 bernardyni na miejscu starszego, spalonego w czasie potopu szwedzkiego. Nie wiadomo ile budowli wzniesiono wcześniej w tym miejscu, ale źródła zgodnie podają, że fundatorem pierwszego kościoła pod wezwaniem św. Michała Archanioła w Grodzisku była królowa Bona posiadająca po śmierci męża rozległe dobra na Mazowszu.

Bernardyni otrzymali ziemię w Grodzisku od króla Zygmunta III Wazy i wznieśli tam oprócz kościoła rezydencję zakonną. W 1734 świątynia wzbogaciła się o dwa spiżowe dzwony kościelne. Od 1811 wnętrze miało cztery ołtarze, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej w głównym i wizerunkami św. Antoniego, św. Michała i św. Jana Nepomucena w bocznych. Główny ołtarz został przeniesiony z kościoła bernardynów na Pradze, który został zniszczony w czasie próby usunięcia oblegających go Austriaków^[1].

W późniejszych latach w kościele odprawiano mszę tylko raz w tygodniu w niedzielę i w święta. W 1864 po zlikwidowaniu zakonu został włączony do parafii Matki Boskiej Loretańskiej na Pradze. W 1888 przeszedł gruntowny remont. Od 1895 do 1917 był filią parafii opiekującą się wsiami: Drewnica Grodzisk Marki i Siwki.

Po zniszczeniach II wojny światowej, w 1950, został wyremontowany. Samodzielną parafią dla wschodnich osiedli Białołęki: Grodziska, Kątów Grodziskich, Brzezin, Lewandowa, Augustówka, Augustowa i Maniek Wojdów jest od 1975. Kościół gruntownie odnowiono w latach 2003-04.

[edytuj] W rejestrze zabytków

Świątynię wpisano do rejestru Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pod numerem: 1250-A 1965-07-01^[2]. Przykościelny cmentarz z 1534 również widnieje w wykazie – pod numerem: 1250-A 1984-10-16 ^[3].

Do zabytkowego wyposażenia, oprócz ołtarza z XVII wieku, należą również drewniane figury św. Feliksa, Jana Nepomucena oraz dwóch świętych bernardyńskich, obraz św. Stanisława z XVIII wieku i kielich mszalny z późniejszą, dorobioną w 1889, stopą.

Przypisy

[edytuj] Źródło

• Edward Figauzer, Zabytki sakralne Białołęki. W: Andrzej Sołtan, red.: Historia Białołęki i jej dzień dzisiejszy. Warszawa: GOK Warszawa-Białołęka, 2002, ss. 189-190. ISBN 8391763501.