Konrad II (margrabia Łużyc)
Z Wikipedii
Konrad II, niem. Konrad II von Landsberg (ur. przed 1159, zm. 6 maja 1210) – syn margrabiego Dedona V z dynastii Wettynów.
Urodzony około 1159. Po śmierci ojca w 1190 został margrabią Dolnych Łużyc (niem. Niederlausitz, część Marchii Miśnieńskiej). Jeszcze przed tą datą poślubił Elżbietę, córkę księcia polskiego Mieszka III Starego, wdowę po księciu czeskim Sobiesławie II. Małżeństwo zostało zawarte celem umocnienia politycznych związków czesko-wettyńskich. Córką Konrada i Elżbiety była Matylda (zm. 1255), która w sierpniu 1205 roku została wydana za Albrechta II, margrabiego Brandenburgii z dynastii askańskiej.
W 1209 roku Konrad II w porozumieniu ze swym zięciem podjął próbę zajęcia ziemi lubuskiej, która podlegała księciu wielkopolskiemu Władysławowi Laskonogiemu. Początkowo Konradowi udało się pokonać księcia Władysława i zająć Lubusz, gdzie wymordował wszystkich obrońców miasta. Zwycięstwo Konrada nie było jednak trwałe, ponieważ już po śmierci margrabiego (6 maja 1210) ziemię lubuską zajęły wojska księcia śląskiego Henryka Brodatego, sojusznika Laskonogiego.
Dziećmi Konrada II i Elżbiety byli:
- Matylda – żona Albrechta II margrabiego brandenburskiego, zmarła 1255 r.
- Agnieszka – żona Henryka I z Brunszwiku (syna księcia Henryka Lwa).
Co ciekawe, Konrad był bratem Agnieszki, matki Jadwigi, żony Henryka Brodatego.
