Konstantin Woskobojnik
Z Wikipedii
Konstantin Pawłowicz Woskobojnik, ros. Константин Павлович Воскобойник (ur. w 1895 r. w wiosce Smieła w kijowskiej guberni w Rosji, zm. 8 stycznia 1942 r. w miejscowości Łokoć) – radziecki inżynier, organizator i pierwszy przywódca kolaboracyjnej tzw. Republiki Łokockiej na okupowanych obszarach ZSRR podczas II wojny światowej
W 1915 r. zaczął studia na wydziale prawa uniwersytetu w Moskwie. Wiosną 1916 r. wstąpił ochotniczo do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę młodszych oficerów. Brał udział w I wojnie światowej na froncie w Galicji w szeregach 449 charkowskiego pułku piechoty. W 1918 lub 1919 r. wstąpił do armii bolszewickiej. Walczył z białymi. Dowodził plutonem kawalerii. W 1920 r. został zdemobilizowany z powodu zranienia w walkach. Od 1920 r. był sekretarzem wojskowego komisariatu w Chwałyńsku. Wiosną 1921 r. uczestniczył w antybolszewickim powstaniu chłopskim w regionie saratowskim w oddziale powstańczym Wakulina-Popowa. Po rozgromieniu powstańców ukrywał się pod fałszywym nazwiskiem Iwana Jakowlewicza Łoszakowa. Ukończył wydział elektromechaniczny w Instytucie im. G. W. Plechanowa w Moskwie, po czym pracował we wszechzwiązkowym urzędzie miar i wag. W 1931 r. został aresztowany przez OGPU i zesłany na 3 lata do obwodu nowosybirskiego. Po zakończeniu kary powrócił w 1934 r. w rodzinne strony i podjął pracę inżynierską w Krzywym Rogu. Od 1938 r. był nauczycielem fizyki w technikum leśnym w Brasowie. Po zajęciu rejonu łokockiego przez wojska niemieckie na pocz. października 1941 r., zorganizował i stanął na czele tzw. Republiki Łokockiej, która była kolaboracyjnym organizmem administracyjnym. Jego zastępcą był Bronisław W. Kamiński. Został mianowany przez Niemców starostą łokockim. Został też dowódcą oddziału ochotniczej milicji w Łokciu. 16 października jego władza w Republice Łokockiej została zatwierdzona przez niemieckie władze wojskowe. 25 listopada ogłosił powstanie kolaboracyjnej partii politycznej pod nazwą Narodowo-Socjalistyczna Partia Rosji, wzorowanej na nazistowskiej NSDAP. W różnych miejscowościach Republiki Łokockiej sformował oddziały samoobrony, zwalczające sowiecką partyzantkę i ochraniające miejscową ludność. 8 stycznia 1942 r. został śmiertelnie ranny podczas napadu na Łokoć sowieckiego oddziału partyzanckiego dowodzonego przez A. N. Saburowa.
