Krowa morska

Z Wikipedii

Krowa morska
Szkielet krowy morskiej w muzeum Dybowskiego we Lwowie
Systematyka
Domena	eukarioty
Królestwo	zwierzęta
Gromada	ssaki
Podgromada	ssaki żyworodne
Szczep	łożyskowce
Rząd	syreny
Rodzina	diugonie
Rodzaj	Hydrodamalis
Gatunek	krowa morska
Nazwa systematyczna
†Hydrodamalis gigas
(Zimmermann, 1780)
Status ochronny
Kategoria zagrożenia (CzKGZ) EX EW CR EN VU NT LC Kategoria: wymarły
Systematyka w Wikispecies
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Krowa morska (†Hydrodamalis gigas) – wielki morski ssak z rzędu syren,wytępiony przez człowieka w 2 poł. XVIII wieku, najbliżej spokrewniony z diugoniami. Zamieszkiwał wody północnego Pacyfiku blisko azjatyckiego wybrzeża Morza Beringa. Odkryte w 1741 przez rosyjskiego przyrodnika niemieckiego pochodzenia Georga Stellera, który podróżował z badaczem Vitusem Beringiem. Mała populacja szacowana na ok. 1000 osobników zamieszkiwała arktyczne wody wokół Wyspy Beringa i pobliskiej Wyspy Miedzianej. Krowę morską wytępiono w 1768 z powodu smacznego mięsa. Osiągała 4 tony wagi i 9 m długości. Żywiła się glonami rosnącymi blisko brzegu.

Tak jak wszystkie diugonie miała dwie masywne płetwiaste przednie kończyny i ogon jak u waleni. Steller opisał ją słowami:

"Zwierzę nigdy nie wychodzi na ląd, ale zawsze pozostaje w wodzie. Jego skóra jest czarna i gruba jak kora starego dębu..., jego głowa w proporcji do ciała jest mała..., nie ma żadnych zębów, ale tylko dwie płaskie białe kości - jedna powyżej, druga poniżej".

Odżywiały się rozmaitymi wodorostami morskimi, jak np. kapusta morska, a tam gdzie się pożywiały, morze wyrzucało na brzeg sterty łodyg i kawałków wodorostów.

Populacja krów morskich była mała. Georg Steller nie przewidział, że przez opis walorów smakowych mięsa i tłuszczu oraz niezwykłej skóry krów morskich wyda niejako na nie wyrok śmierci. Niebawem w stronę wysp skierowało się 19 flotylli z ok. tysiącem ludzi załogi, czyli tyle na ile szacuje się dzisiaj pogłowie krowy morskiej w tamtym czasie. Ostatnia samotna sztuka o jakiej wiemy padła w 1768 nieopodal Wyspy Beringa. Zaledwie 27 lat potrzebował człowiek żeby zniszczyć ten gatunek.

W Polsce można obejrzeć okazałą czaszkę krowy morskiej wystawioną w sali ochrony przyrody Muzeum Zakładu Zoologii Systematycznej i Doświadczalnej PAN w Krakowie.

Krowy morskie występują w opowiadaniu Rudyarda Kiplinga pt. "White Seal", w której wskazują one miejsce schronienia dla fok przed ludzkimi łowcami. Kipling prawdopodobnie był świadom, że krowa morska jest uważana za zwierzę wymarłe, a także, że pomimo tego ludzie czasem twierdzili, iż zdołali zaobserwować je. Sugeruje on więc, iż krowy morskie znajdują się w okolicy, lecz zwykle przebywając w ukryciu.