Krzywiczyny

Z Wikipedii

Drewniany kościół w Krzywiczynach


Krzywiczyny
Województwo	opolskie
Powiat	kluczborski
Gmina	Wołczyn
Sołtys	Ryszard Adaszyński
Strefa numeracyjna (do 2005)	77
Kod pocztowy	46-250 Wołczyn
Tablice rejestracyjne	OKL
Strona internetowa wsi

Krzywiczyny – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie kluczborskim, w gminie Wołczyn.

[edytuj] Legenda o powstaniu Krzywiczyn

Wołczyn jako osada powstał na starym szlaku solnym, który w owym czasie prowadził z Krakowa przez Kluczbork do Wrocławia. W owej osadzie, w jednej z rodzin, urodziło się dwóch braci. W późniejszym wieku jeden z nich został wypędzony przez rodzinę z osady za rozboje i kradzieże. Usadowił się w lasach na północ od Wołczyna. Po pewnym czasie dobrał sobie kompanów i zaczął rabować okoliczne osady oraz kupców na szlaku solnym. Za zrabowane pieniądze założył osadę, którą po jego śmierci nazwano Krzyweczyny, jako że powstała ona za pieniądze z "krzywych" (złych) czynów. Później nazwę zmieniono na Krzywiczyny.^{[potrzebne źródło]}

[edytuj] Historia

Pierwsze wzmianki dotyczące wsi Krzywiczyn wiążą się z budownictwem sakralnym. Miejscowość figuruje na mapie D. T. Sotzmanue wydanej w 1791 r. oraz atlasie szkolnym z 1806 r. na mapie K. G. Kipferlinga.

[edytuj] Zabytki

Zabytkowy pałac zbudowany w 1780 roku w stylu klasycystycznym na miejscu poprzedniej konstrukcji. Wzniesiony na rzucie wydłużonego prostokąta z podjazdem od frontu, murowany, otynkowany, piętrowy, częściowo podpiwniczony piwnicami o kolebkowych sklepieniach. Ściany dzielą pilastry dźwigające profilowany gzyms koronujący. Pałac posiada dwutraktowy układ wnętrza. Obiekt posiada ok. 1100 m2 powierzchni użytkowej. W okolicach pałacu są zachowane czworaki oraz zabudowania gospodarcze. W bezpośrednim otoczeniu pałacu założono w tym samym czasie park pałacowy. Park założony w stylu krajobrazowym o układzie opartym na pięknie przyrodniczych form naturalnych, nieuregulowanych układów drzew, wyeksponowanych form szkieletowych (Ogrody Polskie). Drzewa pozostawione w formie naturalnej, swobodnie rozrośniętej (płacząca forma lipy, dębu, buka, trójigliczni). Zachowała się jedyna w formie zabytkowej aleja klonowa. Najstarsze egzemplarze drzew to 2 dęby, które mają od 200 do 250 lat. Najbardziej rozpowszechnionym gatunkiem jest klon pospolity. Współdominujacym gatunkiem jest grab i lipa drobnolistna. Gatunki iglaste są reprezentowane nielicznie przez cyprysik Lawsona i Nutkajski, żywotnik olbrzymi. Park ma powierzchnię 3,77 ha. Od 1853 r. do 1945, posiadłość znajdowała się we władaniu rodziny Watzdorf. Z faktem przejęcia posiadłości przez tę rodzinę należy wiązać drugi etap formowania parku - wiek drzew ok. 120 lat. Park Krzywiczyny jest wpisany do rejestru zabytków województwa opolskiego pod numerem KS-A-17/77.
Drewniany kościół parafialny pw. Świętej Trójcy, zbudowany z bali w 1623 r., przez cieślę Krzysztofa Bittnera, co upamiętnia napis na belce tęczowej. Ściany przechodzące w górnej kondygnacji w ośmiobok, szalowane. Ośmioboczny dach namiotowy kryty gontem. Okna w prezbiterium zamknięte łukiem spłaszczonym. Nad wejściem do zakrystii data budowy. Na zewnątrz ściany za wyjątkiem zakrystii nieszalowane. Dach siodłowy o jednej kalenicy, kryty gontem, przechodzący nad zakrystię i tworzący przy północnej ścianie nawy wsparte na słupach. W wejściu z kruchty do nawy drzwi ze starymi okuciami. Ołtarz główny klasycystyczny z ok. 1800 r. ławy z XVIII w. Dwa zydle ludowe. Pająk mosiężny z XVII w. (niekompletny). Misia chrzcielna cynowa z 1730 r. Dwa lichtarze cynowe z początku XIX w. Dwa dzwony: 1.ufundowany przez Kaspra Henryka von Frankenberga, odlany w 1696 r. przez Zygmunta Gota we Wrocławiu, 2. z 1849 r.
Ponadto na terenie Krzywiczyn znajdują się dwa stanowiska archeologiczne również wpisane do rejestrów zabytków województwa opolskiego. Pod numerem KS A-468/78 wpisana jest osada z epoki brązu (kultura łużycka) czyli sprzed 3 tys. lat i z okresu średniowiecznego. Osada położona jest w odległości 150 m na zachód od drogi z Krzywiczyn do Wołczyna, na północ od samotnych zabudowań przy tejże drodze znajdujących się na terenie Walsztatu, obok lasku. Pod numerem KS A-483/78 znajduje się osada datowana na okres średniowieczny. Stanowisko przylega od zachodu do sadu i ruin majątku leżącego na wschód od centrum wsi, przy drodze do Skałąg.