Kulik wielki
Z Wikipedii
Kulik wielki | |||||||||||||||||||||||||||||
Systematyka | |||||||||||||||||||||||||||||
Domena | eukarioty | ||||||||||||||||||||||||||||
Królestwo | zwierzęta | ||||||||||||||||||||||||||||
Typ | strunowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Podtyp | kręgowce | ||||||||||||||||||||||||||||
Gromada | ptaki | ||||||||||||||||||||||||||||
Nadrząd | neognatyczne | ||||||||||||||||||||||||||||
Rząd | siewkowe | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzina | bekasowate | ||||||||||||||||||||||||||||
Podrodzina | brodźce | ||||||||||||||||||||||||||||
Rodzaj | Numenius | ||||||||||||||||||||||||||||
Gatunek | kulik wielki | ||||||||||||||||||||||||||||
Nazwa systematyczna | |||||||||||||||||||||||||||||
Actitis macularia | |||||||||||||||||||||||||||||
(Linnaeus, 1758) | |||||||||||||||||||||||||||||
Podgatunki | |||||||||||||||||||||||||||||
N. arquata arquata N. arquata orientalis |
|||||||||||||||||||||||||||||
Status ochronny | |||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons |
Kulik wielki (Numenius arquata) - duży ptak brodzący z rodziny bekasowatych.
- Występowanie
- Zamieszkuje w zależności od podgatunku:
- Numenius arquata arquata - Europa od Wysp Brytyjskich po Ural i Wołgę. Zimuje od Islandii przez Wyspy Bytyjskie, Europę Zachodnią po basen Morza Śródziemnego, Maghreb, Bliski Wschód i zachodnią część Indii. W Polsce występuje najczęściej na Bagnach Biebrzańskich, w dolinie Noteci i Odry, mniej licznie na Pojezierzu Łęczyńsko-Włodawskim, w Słowińskim Parku Narodowym, w rejonie Chojnic i w dolinie Bzury. W naszym kraju żyje 650-700 par lęgowych.[1] Przeloty w marcu-kwietniu i lipcu-listopadzie.
- Numenius arquata orientalis - na wschód od Wołgi i Uralu, przez Azję Środkową po Daleki Wschód, w tym południową Japonię, Filipiny oraz Wielkie Wyspy Sundajskie.
- Cechy gatunku
- Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, jednak samice większe od samców. W upierzeniu przeważa kolor szarobrązowy. Wierzch ciała okryty ciemnymi, podłużnymi lub okrągłymi plamami. Spód białawy, również w górnej części pokryty ciemnymi plamami. Kuper biały. Ogon jasnobrązowy z poprzecznym, ciemnym prążkowaniem. Bardzo charakterystyczny długi, wygięty łukowato ciemny dziób o jaśniejszej nasadzie. Nogi czarne. N. a. orientalis jest bledszy, ma boki zazwyczaj pozbawione cętek, a prążkowanie na ogonie jest gęstsze.
- Wymiary średnie
- dł. ciała ok. 50-65 cm
rozpiętość skrzydeł ok. 80-110 cm
waga ok. 470-1360 g - Biotop
- Wilgotne łąki, bagna i stepy.
- Gniazdo
- Na ziemi, lub w suchej kępie turzyc.
- Jaja
- W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając w kwietniu-czerwcu (w Polsce w kwietniu) 4 jaja.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 26-30 dni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po kilku dniach, jednak nadal pozostają pod opieką rodziców. Zdolność do lotu uzyskują w wieku 5 tygodni.
- Pożywienie
- Głównie bezkręgowce, ale zjada również drobne kręgowce, a jesienią także owoce i nasiona.
- Ochrona
- Gatunek chroniony. Zagrożeniem dla tego ptaka jest niszczenie siedlisk.
Zobacz też: ptaki Polski
[edytuj] Przypisy
- ↑ Ludwik Tomiałojć, Tadeusz Stawarczyk Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany, PTPP "pro Natura", Wrocław 2003, ISBN 83-919626-1-X, s. 361