Lazarium

Z Wikipedii

Lazarium – zniekształcenie arabskiej nazwy al-Azarije, miejsca nazywane w Biblii Betanią. Znajdował się tam dom św. Łazarza, w którym, zgodnie z przekazem, Marta i Maria gościły Jezusa. W Betanii znajduje się grób Łazarza, nad którym wzniesiono kościół św. Łazarza. (W czasach Królestwa Jerozolimskiego w Betanii znajdowały się dwa kościoły: św. Łazarza i drugi, w miejscu, w którym stał dom Marty i Marii). Po utracie przez Europejczyków kontroli nad tymi terenami, kościoły zostały opuszczone. Pod koniec XVI wieku na ruinach kościoła św. Łazarza został wybudowany meczet. W 1889 r. teren zajmowany przez drugi z kościołów został wykupiony przez Kustodię Ziemi Świętej (działającą w ramach zakonu franciszkanów). W latach 1952 – 1953 wybudowano świątynię upamiętniającą grób Łazarza i gościnny dom Marty, Marii i Łazarza. Kościół nie posiada okien, oświetlony jest światłem wpadającym przez otwór w kopule. Wnętrze zdobią liczne mozaiki tematycznie związane ze zmartwychwstaniem. W budowlę zostały wkomponowane pozostałości dawniejszych kościołów. Zachowana jest też krypta Grobu Łazarza z 1613 r. oraz fragmenty klasztoru Benedyktynek z XII wieku.

Z imieniem Łazarza związana jest też nazwa lazaret, nadawana dawniej szpitalom Zakonu Rycerzy od Św. Łazarza, zwłaszcza organizowanym w koszarach wojskowych lub szpitalom polowym (powstającym w okresie działań wojennych, dla potrzeb rannych w bitwach i chorych żołnierzy).

Zobacz też: przegląd zagadnień z zakresu architektury.