Leonardo (ur. 1969)

Z Wikipedii

Jeśli szukasz informacji dot. Leonarda da Vinci przejdź do innego artykułu.

Leonardo Nascimento de Araújo, czyli Leonardo (ur. 5 września 1969 roku w Niterói) - były brazylijski piłkarz występujący na pozycji lewego pomocnika lub lewego obrońcy; Mistrz Świata z 1994 roku.

Zaczynał karierę we Flamengo, jednak najlepszy okres w ojczyźnie spędził w Sao Paulo FC. W międzyczasie grał także w hiszpańskiej Valencii oraz japońskim Kashima Antlers. Jego kariera w Europie nabrała rozpędu dopiero w 1996 roku, gdy trafił do Paris Saint-Germain. W tym klubie przejął koszulkę z numerem "10", w której wcześniej występował jego rodak i partner z MŚ '94 - Raí. Po zaledwie jednym, ale bardzo udanym sezonie przeszedł do A.C. Milan, gdzie występował do 2001 roku. Prześladowany przez kontuzje wrócił do Brazylii, potem krótko znowu występował w Milanie, jednak w 2003 roku zdecydował się zakończyć karierę.

Dwa razy został mistrzem Brazylii (1987 z Flamengo oraz 1991 z Sao Paulo FC). W barwach Sao Paulo FC sięgnął także po Puchar Interkontynentalny w 1993 roku. Zdobył również Mistrzostwo Włoch (1999 z A.C. Milan) i Japonii (1996 z Kashima Antlers).

W reprezentacji Brazylii rozegrał 60 spotkań (w latach 1991-2000), zdobył 8 bramek. Był podstawowym graczem podczas dwóch finałów Mistrzostw Świata (1994 - Mistrzostwo; 1998 - II miejsce). Łącznie w obydwu turniejach wystąpił w 11 spotkaniach. Ponadto w 1997 roku triumfował w rozgrywkach Copa America i Pucharze Konfederacji.

Podczas meczu drugiej rundy MŚ 1994 przeciwko Stanom Zjednoczonym brutalnie uderzył łokciem w twarz Taba Ramosa, który doznał złamania kości jarzmowej. Leonardo otrzymał czerwoną kartkę i został zawieszony na cztery mecze. Jest to najwyższa kara indywidualna w historii turnieju finałowego Mistrzostw Świata (w 2006 roku również cztery mecze kary otrzymał Włoch Daniele De Rossi). W jej efekcie Leonardo nie zagrał już do końca zwycięskich dla "canarinhos" Mistrzostw. Jego miejsce w składzie zajął Branco.