Lipiennik Loesela

Z Wikipedii

Lipiennik Loesela
Systematyka wg Reveala
Domena	jądrowce
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	naczyniowe
Nadgromada	nasienne
Gromada	okrytonasienne
Klasa	jednoliścienne
Rząd	storczykowce
Rodzina	storczykowate
Rodzaj	lipiennik
Gatunek	lipiennik Loesela
Nazwa systematyczna
Liparis loeseli (L.) Rich.
Synonimy
Sturmia loeselii Rchb. Malaxis loeselii (L.) Sw. Ophrys loeselii L. (bazonim)
Kategoria zagrożenia w Polsce (CzK) EX EW CR EN VU LR Kategoria: narażony
Galeria zdjęć i grafik

Lipiennik Loesela (Liparis loeselii (L.) Rich.) – gatunek byliny należący do rodziny storczykowatych (Orchidaceae). Występuje w Europie, Ameryce Północnej oraz Azji, niemal wyłącznie w obszarze klimatu umiarkowanego ciepłego. W Polsce wyłącznie na niżu, głównie na Pomorzu i Mazurach i jest rośliną rzadką. W całej Europie jest gatunkiem rzadkim, zagrożonym wyginięciem.

Spis treści 1 Morfologia 2 Ekologia 3 Zagrożenia i ochrona 4 Ciekawostki 5 Przypisy 6 Bibliografia

[edytuj] Morfologia

Łodyga

Wzniesiona, prosta, trójkanciasta i naga. Ma bulwiasto zgrubiałą nasadę, żółty lub zielony kolor i wysokość 6-20 cm.

Liście

Zazwyczaj tylko dwa szerokolancetowate i wyrastające niemal naprzeciwlegle liście. Rzadko tylko zdarzają się 3 liście.

Część podziemna

Posiada dwie pseudobulwki; zeszłoroczną i tegoroczną, otulone pochwami. Z zeszłorocznej bulwy wyrasta pęd nadziemny, tegoroczna bulwa gromadzi substancje zapasowe dla przyszłorocznego pędu.

Kwiaty

Na szczycie łodygi, małe i niepozorne, zielonkawe lub żółtobiałe, zebrane w 3–18 kwiatowy kwiatostan o długości do 8 cm. Kwiaty wyrastają na nieco skręconych szypułkach o długości 2-3 mm. Zewnętrzne listki okwiatu równowąskie, warżka tępa, bez ostrogi, o karbowanych brzegach i długości 4–5 mm. Długi na 3–4 mm prętosłup ma białawe pyłkowiny. Roślina kwitnie od maja do lipca.

Owoce

Bardzo małe w stosunku do wielkości kwiatów, pękające podłużnym szwem i zawierające bardzo drobne nasiona, które kiełkują jedynie wtedy, gdy zostaną zainfekowane odpowiednim gatunkiem grzyba.

[edytuj] Ekologia

Biotop, wymagania: wilgotne łąki i torfowiska. Najczęściej na glebach średnio żyznych, zasobnych w węglan wapnia, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Roślina światłolubna, geofit i hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla syntaksonomia\O/All. Caricetalia davallianae i Ass. Orchido-Schoenetum nigricantis^[1].

[edytuj] Zagrożenia i ochrona

Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. W Polsce znanych jest ok. 200 stanowisk. Występuje w 4 parkach narodowych (Biebrzański, Drawieński, Poleski, Wigierski), oraz w ok. 20 rezerwatach. Najliczniejsze skupiska tej rośliny na Pojezierzu Sejneńskim i w Dolinie Rozpudy nie są objęte ochroną obszarową .

Kategorie zagrożenia:

• Kategoria zagrożenia w Polsce wg Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)^[2]: E (wymierający).
• Kategoria zagrożenia w Polsce wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin: VU (vulnerable, narażony).

[edytuj] Ciekawostki

• Nasiona powstają głównie w wyniku samozapylenia. Kwiaty pojawiają się dopiero w siódmym roku od wykiełkowania nasion. Wegetatywnie rozmnaża się rzadko.
• Przy rozpoznawaniu tego gatunku istnieje możliwość pomylenia go z występującymi na takich samych siedliskach podobnymi gatunkami: wątlikiem błotnym i wyblinem jednolistnym (obydwa gat. mają dłuższy kwiatostan)

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4. 
2. ↑ Red list of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda, Zbigniew Szeląg (red.). Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera, Polska Akademia Nauk, 2006. ISBN 83-89648-38-5. 

[edytuj] Bibliografia