Biebrzański Park Narodowy

Z Wikipedii

Biebrzański Park Narodowy

Położenie	woj. podlaskie
Data utworzenia	wrzesień 1993
Powierzchnia - leśna - uprawna - wodna	592,23 km² 155,44 km² 181,8 km² 8,9 km²
Pow. ochrony - ścisłej - częściowej - krajobrazu	50,75 km² 278,85 km² 262,63 km²
Powierzchnia otuliny	668,24 km²
Długość szlaków turystycznych	490,7 km
Liczba odwiedzających rocznie	54 tys.
Siedziba	Osowiec-Twierdza
Oficjalna strona Parku

Łąki nad Biebrzą

Rozlewiska Biebrzy w okolicach Brzostowa

Biebrzański Park Narodowy - jeden z 23 parków narodowych na terenie Polski, utworzony w 1993. Największy w Polsce, o powierzchni ponad 59000 ha.

Obejmuje dolinę Biebrzy począwszy od jej źródeł, a skończywszy na ujściu do Narwi. Niemal cała Biebrza znajduje się na terenie parku (ok. 155 km). Siedziba Parku znajduje się w Osowcu koło Goniądza.

Ochronę tego terenu zapoczątkowano w latach międzywojennych, tworząc dwa rezerwaty: "Czerwone Bagno" (w zmienionych granicach istniejący do dziś) oraz "Grzędy". W 1989 staraniem Towarzystwa Biebrzańskiego utworzono Biebrzański Park Krajobrazowy, obejmujący tereny basenów dolnego i środkowego. Cztery lata później park krajobrazowy przekształcono w narodowy.

W 1995 r. Biebrzański Park Narodowy wpisany został na listę wodno-błotnych obszarów chronionych Konwencją Ramsar.

[edytuj] Walory przyrodnicze

Zobacz więcej w osobnym artykule: Bagna Biebrzańskie.

Na terenie Biebrzańskiego Parku Narodowego spotyka się zbiorowiska wodne, bagienne, torfowiskowe, szuwary, a także zbiorowiska leśne (olsy, brzeziny, łęgi). Szczególnie cenna jest duża grupa zbiorowisk mechowiskowych, zawierających liczne gatunki rzadkie i reliktowe (brzoza niska, wierzba lapońska, gnidosz królewski), zanikające w innych częściach kraju.

Szata roślinna odznacza się ogromną różnorodnością, wysokim stopniem naturalności i obecnością wielu rzadkich gatunków, jak storczyki (storczyk krwisty, obuwik pospolity, podkolan biały, kruszczyk rdzawoczerwony, kruszczyk szerokolistny, tajęża jednostronna), rosiczki (rosiczka okrągłolistna, rosiczka długolistna), widłaki (jałowcowaty, goździsty, wroniec) i inne.

Na Bagnach Biebrzańskich gniazduje wiele gatunków ptaków związanych ze środowiskiem bagiennym. Występują tu izolowane stanowiska lęgowe gatunków borealnych, a także gatunków, których centrum zasięgu geograficznego znajduje się w strefie tajgi i tundry. Ponadto Kotlina Biebrzańska ma ogromne znaczenie dla wielu gatunków ptaków żerujących oraz wypoczywających w czasie corocznych wędrówek. Dla ptaków siewkowatych, wymagających rozległych, podmokłych obszarów, Biebrza stanowi jedną z najważniejszych ostoi w Europie Środkowej.

Najbardziej charakterystyczne lęgowe gatunki ptaków to: batalion (widoczny w emblemacie parku), wodniczka, dubelt, kszyk, kulik wielki, biegus zmienny, żuraw, rybitwa białoskrzydła i białowąsa, puchacz, orlik krzykliwy oraz sowa błotna.