Otton I Wielki

Z Wikipedii

Otton I Wielki Z bożej łaski Cesarz Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, król Niemiec, książę Saksonii

król Niemiec
Okres urzędowania	od 936 do 973
Poprzednik	Henryk I Ptasznik
Następca	Otton II
Dane biograficzne
Dynastia	Ludolfingowie
Urodzony	23 listopada 912
Zmarł	7 maja 973
Ojciec	Henryk I Ptasznik
Matka	Matylda z Ringelheim

Otton I Wielki (ur. 23 listopada 912, zm. 7 maja 973 w Memleben) - książę Saksonii 936–961, król niemiecki 936–973 i cesarz rzymski 962–973 z dynastii Ludolfingów.

Był synem Henryka I Ptasznika, króla Niemiec i jego drugiej żony Matyldy z Ringelheim, córki saskiego hrabiego Dytryka.

Otton został królem Niemiec w drodze elekcji w roku 936. Prowadził politykę ekspansywną wobec Słowian tworząc na ich terenach liczne marchie, osiągając brzegi Odry. Uzależnił od Niemiec Włochy, Czechy i Danię. Podbitą ludność chrystianizował. 12 sierpnia 955 pokonał Madziarów w bitwie na Lechowym Polu koło Augsburga, powstrzymując ich najazdy na środkową Europę. W 963 Otton zmusił Mieszka I, księcia Polan do płacenia trybutu (według podania kronikarza Thietmara) z części jego ziem - ta informacja bywa jednak kwestionowana przez znaczną część badaczy.

2 lutego 962 papież Jan XII koronował Ottona w Rzymie na cesarza. Jeszcze za swego życia w 967 Otton I uczynił cesarzem swego syna Ottona II. W roku 972 zaproponował Cesarstwu Bizantyjskiemu zwrot podbitych ziem na terenie Włoch w zamian za wzajemne uznanie tytułów cesarskich. Układ ten został przypieczętowany małżeństwem Ottona II z księżniczką Teofano, krewną cesarza bizantyjskiego Jana I Tzimiskesa.

Otton I zmarł w wieku 61 lat i został pochowany w katedrze w Magdeburgu.

[edytuj] Małżeństwa i potomstwo

Otton I był dwukrotnie żonaty. Pierwszą żoną była Edyta Angielska, córka króla Edwarda Starszego. Po raz drugi ożenił się w październiku 951 roku z Adelajdą, córką króla Burgundii - Rudolfa II.

Z pierwszego małżeństwa pochodzili: