Lubichowo

Z Wikipedii

Współrzędne: 53°52'04" N 18°23'56" E53.8677778 18.3988889 (Lubichowo)

Lubichowo

Herb Lubichowa

Małgorzata Rocławska

53° 52' 04'' N
18° 23' 56'' E

Liczba
mieszkańców (2006)
• liczba ludności

2052

Strefa numeracyjna
(do 2005)

Kod pocztowy

83-240

Tablice rejestracyjne

GST

Położenie na mapie Polski

Lubichowo

Lubichowo (kaszb.Lëbichòwò) – duża wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Lubichowo na północnym skraju Borów Tucholskich przy drodze wojewódzkiej nr 214 . Przebiega tędy trasa (zawieszonej obecnie) linii kolejowej (Skórcz-Lubichowo-Szlachta-Czersk). Wieś jest siedzibą gminy Lubichowo.

W latach 1975-1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

[edytuj] Krótkie dzieje

Lubichowo leżące przy drodze z Warlubia do Zblewa i Kościerzyny to rozległa wieś gminna o charakterze miasteczka. Podobnie jak w Zblewie, centrum zabudowane jest stylowymi kamieniczkami z l połowy XX wieku, a panujący porządek i dobrze skomponowana mała architektura dodają uroku tej miejscowości. Prawie w centrum Lubichowa, z południowej strony wsi znajduje się Jezioro Lubichowskie. Najstarsza zachowana wzmianka o wsi pochodzi z 1352 roku. Po wojnie trzynastoletniej Lubichowo stało się własnością królewską. Wchodziło w skład starostwa borzechowskiego. Prawdopodobnie w czasie "potopu" wieś doszczętnie spalono. W roku 1741 z inicjatywy ówczesnego starosty Zawadzkiego wybudowano we wsi drewniany kościół, który istniał do roku 1927. Wobec rozbudowy wsi i zwiększenia się liczby wiernych przystąpiono do budowy nowej świątyni wykończonej w latach 1930-1931, do której przeniesiono barokowe i rokokowe wyposażenie ze starego kościoła. W latach okupacji wieś była siedzibą głównego dowództwa oddziałów antypartyzanckich Jagdkommando nad dolną Wisłą, a jednocześnie działała tu gminna komenda partyzantów z Gryfa Pomorskiego. Współczesne Lubichowo to zadbana wieś nie posiadająca jednak zabytków i jedynym godnym zwiedzenia obiektem jest wspomniany kościół. Jednocześnie można skorzystać z gminnego kąpieliska niestrzeżonego nad Jeziorem Lubichowskim. Dnia 17 września 2006 roku , odsłonięto pomnik 5 wileńskiej brygady AK, która rozbiła 5 posterunków MO i 2 UB w tym w Lubichowie. W parafii Lubichowo od grudnia 2006 działa stały diakonat.

[edytuj] Historia Kościoła

Z dostępnych materiałów i dokumentów historycznych dowiadujemy się, że pierwszy kościół pobudowano w Lubichowie przed 1500 r. Stał przy dzisiejszej ul. Słonecznej na niewielkim wzgórzu. W latach 1550-1596 kościół dostał się w ręce protestantów, wyznawców Marcina Lutra (1483-1546). W tym czasie dokumenty nazywają Lubichowo wsią heretycką. Za sprawą biskupa kujawsko-pomorskiego, Hieronima Rozrażewskiego (1504-1579), przystąpiono do realizacji reformy kościelnej, a w ramach niej do akcji zwrotu kościołów z rąk protestantów. Ich oddanie zarządził w 1590 r. król Zygmunt III Waza (1587-1632). Nastąpiło to jednak dopiero po 1596 r. Lubichowski kościół wrócił do katolików.

Nowy kościół w Lubichowie postawiono około 1668 roku. Był drewniany, obszerny, trzynawowy. Z wizytacji ks. biskupa J. Narzyńskiego z 1728 r. dowiadujemy się, że w kościele (był wtedy jeszcze filią Zblewa) znajdują się trzy ołtarze. W większym, głównym, znajduje się figura Matki Boskiej. Wraz z drewnianym ołtarzem stanowi jedną całość. Po lewej stronie stał ołtarz, a w nim olejny obraz św. Jakuba Apostoła Starszego. W ołtarzu trzecim, po prawej stronie, znajdowała się niewielka drewniana figura św. Barbary. Duży trzynawowy kościół przy ul. Słonecznej przetrwał stosunkowo krótko, bo około 70 lat (1668-1739). Należy sądzić, że uległ zniszczeniu podczas pożaru. Cudem uratowano figurę MB, obraz św. Jakuba Apostoła, figurę św. Barbary i inne liturgiczne akcesoria. W nowo wybudowanym w latach 1740- 1741 jednonawowym, drewnianym kościele przy ul. Starogardzkiej w jednym ołtarzu umieszczono prawdopodobnie najpierw figurę MB, a kiedy 8.08.1853 r. filia wyodrębniła się ze zblewskiej, patronem nowo powstałej parafii został św. Jakub Apostoł. Obraz przedstawiający św. Jakuba został umieszczony w ołtarzu. Co stało się z figura Matki Boskiej nie wiadomo.

W nowo wybudowanym (1740 r.) drewnianym kościele w Lubichowie przy ul. Starogardzkiej nie brakowało symboli związanych z NMP. Następnie do kościoła wybudowanego w latach 1930-1931 r., a oddanego wiernym w 1932 r. przeniesiono ze starego sprzęt liturgiczny, w tym związany z kultem NMP (obrazy, rzeźby).

Przez 100 lat (1845-1945) figura znajdowała się w ukryciu. Wiosną 1945 roku ks. proboszcz K. Przewoski remontował plebanię. Podczas rozbiórki komina wędzarni znaleziono w nim mocno zniszczoną figurę Matki Bożej z Dzieciątkiem. Jak się tam znalazła, możemy jedynie domniemywać. Niektórzy sadzą, że mógł ją tam schować przed hitlerowcami ks. Alojzy Rapior.

W czasie okupacji Niemcy zniszczyli niemal wszystkie symbole związane z kultem maryjnym. W Lubichowie, Zelgoszczy, Wdzie i Ocyplu zburzono przydrożne kapliczki z figurami Maryi. Z lubichowskiego kościoła zniknęły olejne obrazy z wizerunkiem NMP.

Wiosną 1955 r. ks. K. Przewoski przekazał figurę do konserwacji Krystynie Dąbrowskiej z Torunia. K. Dąbrowska dokonała całościowej renowacji, nałożyła nową polichromię i szczegółowo opisała figurę.

Po konserwacji, w lipcu 1955 r., figura Madonny wróciła do Lubichowa. Ks. K. Przewoski przygotował dla niej miejsce w głównym ołtarzu, za obrazem św. Jakuba. Specjalny ręczny mechanizm opuszcza obraz św. Jakuba Apostoła i ukazuje się siedząca na tronie figura Madonny

[edytuj] Zabytki z kościoła

Lubichowski kościół został wzniesiony na początku lat 30. XX wieku. Posiada jednak dużo starsze, zabytkowe, wyposażenie.

Gotycka figura Matki Boskiej Lubichowskiej (XIV w.)
Gotycki kielich
Barokowe i rokokowe ołtarze przeniesione z poprzedniego kościoła(4 ołtarze)
Freski z lat siedemdziesiątych
barokowa monstrancja
XIX-wieczny obraz NMP
barokowy feretron z wizerunkami św. Barbary i NMP.

[edytuj] Niektóre zabytki

W Lubichowie znajduje się kościół parafialny z 1931,
Cmentarz ewangelicki przy ul. Słonecznej,
kamieniczki z pierwszej połowy XX w.

[edytuj] Lubichowscy Błogosławieni

W Lubichowie swoje korzenie ma bł. Franciszek Rogaczewski zamordowany w obozie koncentracyjnym Stutthof, sługa boży Stanisław Witta oraz sługa boży Florian Białka.