Lublica

Z Wikipedii

Współrzędne: 49°48'10" N 21°30'" E49.8027778 21.5 (Lublica)


Lublica
Województwo	podkarpackie
Powiat	jasielski
Gmina	Kołaczyce
Sołtys	Wiesław Tutro
Położenie	49° 48' 10'' N 21° 30' E
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności	688
Strefa numeracyjna (do 2005)	13
Kod pocztowy	38-214 Bieździedza
Tablice rejestracyjne	RJS
Położenie na mapie Polski Lublica

Góra Narożnik

Przysiółek Rzeki (Lublickie)

Lublica – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Kołaczyce.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

[edytuj] Geografia

Od wschodu wieś sąsiaduje z Sieklówką, od zachodu z Bieździadką, od północy z Gogołowem, od południa z Warzycami.

Przez miejscowość przebiega droga powiatowa Kołaczyce-Lubla oraz potok Lublica (49°49’17” 21°37’48”), wpływający do rzeki Wisłok.

Wieś jest otoczona dwoma pasmami leśnymi od strony północnej i południowej.

W północnej części wioski za przysiółkiem Rzeki Lublickie wznosi się zalesiona góra zwana Narożnik (455 m n.p.m.), na której szczycie znajduje się grób żołnierza Mariana spod Tarnowa, partyzanta poległego 30 października 1916 (żył 36 lat).

W południowej części wioski na pograniczu Lublicy i Warzyc znajduje się źródło wody mineralnej (z żelazem i naturalnym dwutlenkiem węgla) posiadającej właściwości lecznicze. Źródło wypływa ze zbocza góry Mezelom (Mazendol) znajdującej się blisko Babiej Góry (387 m n.p.m.), największego szczytu pasma zwanego Wzgórzami Warzyckimi. Wzgórzami tymi przebiega międzygminny szlak turystyczny, biegnący z Przybówki do Święcan (ORINOCO).

[edytuj] Historia

Do dziś nie wiadomo ile jest prawdy w legendzie o przebywającym w okolicach wsi królu Łokietku i podkowie znalezionej pod jednym z dębów. Sama wieś powstała dopiero w XV wieku. Wcześniej stanowiła, wraz z obecną Lublą, jedną całość /Lubia/.

Obszar parafii Bieździedza, wedle danych z 1347 roku, w skład której wchodziła wieś, wynosił 30 km² i miał 45 mieszkańców. Majątek dziedziczny trzech braci rycerzy, był dzielony w ten sposób, że duży obszar, nazywany w dokumencie lokacyjnym "Nowa Bieździedza", przyznano braciom w częściach. Z ówczesnej Bieździedzy wydzielono teren, który nazwano "Bieździadka" i przyznano go drugiemu z braci, trzeci zaś otrzymał osady: Sowina i Lublica wraz z późniejszą Sieklówką. W ten sposób przestała istnieć "Stara Bieździedza", którą podzielono na trzy małe wsie. Dopiero założenie wsi Sieklówka przez osadnika Sieklucha spowodowało rozłączenie się od swej wsi macierzystej.

Wieś w roku 1480 przeszła na własność Weroniki Czarnowieckiej.

Początek XX wieku to fala emigracji zarobkowej do USA, związana z tzw. biedą galicyjską.

Najpopularniejsze nazwisko we wsi, które zachowało sie zresztą do dziś to Ochałek, występuje ono tez w dokumentach amerykańskich^[1].

Wieś została w czasie II wojny światowej przesiedlona, zaś żydowska rodzina Chaberow rozstrzelana w Kołaczycach.

[edytuj] Etymologia nazwy wsi

Nazwa wsi pochodzi od imienia męskiego Lubla, w jego skróconej, zdrobniałej postaci. Zdrobnienie dotyczyć miało dwuczłonowego imienia staropolskiego typu Lubomir, Lubosław czy Lubowid. Także w języku czeskim występuje imię Lubla.

Istnieją miejscowości, w których widoczny jest pień lubl- np.: Lublin, Lubliniec, Lublinek, Lublinów.

Językoznawcy odrzucają pochodzenie nazwy wsi od czasownika "lubić" - rosyjskiego ljublju.

[edytuj] Zabytki

Pozostałość po parku dworskim należącym do Marii Dąbrowskiej z licznymi starymi akacjami (te zostały wycięte już podczas remontu drogi), grabami oraz kilkoma dębami. Park szybko niszczeje poprzez rabunkową wycinkę drzew - aleje klonowe oraz grabowe zostały wycięte, sam budynek dworski został rozebrany a na jego miejscu stoi Klub Wiejski oraz Remiza OSP.
Pozostałości kamieniołomów piaskowca w lesie o nazwie Skały.
Cmentarz wojenny nr 41 z I wojny światowej - znajduje się przy drodze z Bieździadki do Lublicy.

[edytuj] Parafia

Kościół pw. Matki Boskiej Częstochowskiej Lublicy

Kościół filialny parafii w Bieździedzy, na którym znajduje się nadajnik radiowy do odbioru Internetu oraz planowany nadajnik stacji GSM. Budowę kościoła rozpoczęto 13 września 1989 roku.

Budowa kościoła odbywała się w czynie społecznym parafii Bieździedza oraz sąsiednich parafii jak również z funduszy otrzymanych od rodaków tej parafii z Polonii Amerykańskiej, np.: witraż główny oraz okna witrażowe.Inicjatorem budowy kościoła był s.p. ksiądz Stanisław Karabin. Obecnie trwają dalsze prace przy rozbudowie kościoła pod kierunkiem księdza Jana Wojciechowskiego.

Konsekracja kościoła pw. Matki Boskiej Częstochowskiej nastąpiła 23 sierpnia 1998 roku.

Kościół ma powierzchnię 500 m² i wieżę wysoką na 34 m. Ma dwa ołtarze boczne, prezbiterium, kruchtę, chór, zakrystię, a także pomieszczenie dla ministrantów na pierwszym piętrze. Prezbiterium wykonano z płytek gref, ołtarz z marmuru karara (włoski marmur), mównicę z marmuru, chrzcielnicę i paschał również. Konstrukcja wykonana z cegły, wieża jest żelbetowa, a całość pokryto blachą miedzianą. Krzyż wykonał z drewna rzeźbiarz z Zarzecza. Drzwi rzeźbił miejscowy rzeźbiarz Mamroł z Lublicy, projektował inż. architekt Królicki z Krosna. Konstruktorem był Jan Janowski.