Ludwik Pius Bartosik
Z Wikipedii
Ludwik Pius Bartosik | |
---|---|
Urodzony | 21 sierpnia 1909 Kokanin |
Zmarł | 13 grudnia 1941 Auschwitz-Birkenau |
Kościół / wyznanie | Kościół rzymskokatolicki |
Beatyfikowany | 13 czerwca 1999 Warszawa przez Jana Pawła II |
Atrybuty | |
Portal Święci |
Ludwik Pius Bartosik OFMConv (ur. 21 sierpnia 1909 w Kokaninie, zm. 13 grudnia 1941 w Auschwitz) - polski kapłan zakonny zakonu Franciszkanów z Niepokalanowa, redaktor Rycerza Niepokalanej, błogosławiony Kościoła katolickiego.
Urodził się w ubogiej rodzinie we wsi Kokanin koło Kalisza, a w wieku siedemnastu lat wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Po odbyciu nowicjatu w Kalwarii Pacławskiej, podjął studia teologiczne w Krakowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1935 roku[1], a w rok później został zastępcą św. Maksymiliana, pełniąc jednocześnie obowiązki redaktora „Rycerza Niepokalanej”[2], „Rycerzyka” oraz kwartalnika „Milles Inmmaculate”.
19 września 1939 roku został aresztowany i przebywał w obozach Lamsdorf, Amtitz i w Ostrzeszowie. 17 lutego 1941 roku został aresztowany przez gestapo razem z ojcem Maksymilianem i przewieziony na Pawiak. Do obozu koncentracyjnego Auschwitz został przetransportowany jako więzień numer „12832 ”. W obozie wielokrotnie bity i maltretowany niósł pomoc duchową współwięźniom. Zmarł w szpitalu obozowym w nocy z 12 na 13 grudnia 1941 roku.
Po trzymiesięcznym przybywaniu w obozach jego dewizą stało się stwierdzenie:
„Dotychczas pisaliśmy i mówiliśmy innym, jak należy znosić cierpienie - teraz musimy sami praktycznie to przejść, bo w przeciwnym razie co warte byłyby nasze słowa”.
Otoczony za życia opinią świętości, w obozie Auschwitz-Birkenau nazywany apostołem cierpienia.
Beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w Warszawie 13 czerwca 1999 w grupie 108 polskich męczenników.
[edytuj] Przypisy
- ↑ Oprac. br. Tomasz Despu, „Męczennicy z Niepokalanowa” , Pismo WSD Franciszkanów w Krakowie
- ↑ Biografia