Kościół św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa w Krakowie

Z Wikipedii

Kościół św. Michała i przylegający do niego klasztor paulinów - kompleks sakralny, znajdujący się w Krakowie przy ulicy Skałecznej 15. Nazywany jest potocznie Skałką.

Jest to sanktuarium męczeństwa św. Stanisława biskupa krakowskiego, znajdujące się niedaleko Wawelu, nad Wisłą, na niewielkim wzgórzu, zbudowanym z białego wapienia jurajskiego.

Spis treści 1 Historia 2 Kalendarium historyczne 3 Kościół barokowy 4 Krypta zasłużonych 5 Sadzawka św. Stanisława 6 Wyższe Seminarium Duchowne Ojców Paulinów 7 Galeria

[edytuj] Historia

Według legendy stała tu niegdyś świątynia pogańska i na jej miejscu zbudowano kościół romański pw. św. Michała Archanioła. W XIV wieku gotycką świątynię postawił Kazimierz III Wielki. Od 1472 opiekują się nią Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika, sprowadzeni do Krakowa przez Jana Długosza, który niebawem wystawił im nowy kościół. Jan Długosz w 1480 spoczął na Skałce.

Z kościołem na Skałce związana jest historia zmagania się dwóch potęg: świeckiej – reprezentowanej przez króla Bolesława Śmiałego i kościelnej – reprezentowanej przez biskupa krakowskiego Stanisława. W 1079 biskup został za zdradę stanu skazany przez króla na śmierć i ścięty (wg legendy właśnie na Skałce), ale w konsekwencji król musiał opuścić kraj. Kościół uznał biskupa świętym i kanonizował go w 1253. Papież Innocenty IV jako podstawę kanonizacji przyjął cuda czynione nad grobem biskupa. W 750 rocznicę kanonizacji Ojciec Święty Jan Paweł II podniósł kościół na Skałce do rangi bazyliki mniejszej.

Od 1089 zwłoki biskupa spoczywają w katedrze wawelskiej, ale to Skałka jest miejscem jego kultu. Przed trumną biskupa w katedrze wawelskiej koronowano królów polskich. Do ceremoniału koronacyjnego należała także pielgrzymka pokutna z Wawelu na Skałkę.

[edytuj] Kalendarium historyczne

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

• XI wiek – ustanowione zostaje kanonicznie biskupstwo krakowskie, szóstym z rzędu biskupem zostaje Stanisław ze Szczepanowa. Do katedry zostają przeniesione szczątki Świętego, następuje jego kanonizacja(1253), a kościół na Skałce staje się miejscem pobożnych pielgrzymek i do jej tytułu św. Michała przybywa drugi św. Stanisława.
• 1270 – Król węgierski Stefan III wraz z żoną i dziećmi odbywa pielgrzymkę do kościoła na Skałce
• 543 – Zostaje odprawiona pierwsza msza
• 1593 – Janusz książę ostrogolski, kasztelan krakowski, pogromiwszy zbuntowane kozactwo, zawiesza na Skałce zdobyte na nieprzyjacielu chorągwie
• 1787 – król Stanisław August Poniatowski wracając z podróży z Kaniowa zatrzymuje się na Skałce.
• 1471 – 25 marca - na prośby Jana Długosza, król Kazimierz Jagiellończyk przyzwala na oddanie kościoła na Skałce ojcom paulinom. Dekret wydaje ówczesny biskup krakowski Jan Rzeszowski.
• 1655 – kościół oblężony przez Szwedów
• 1732 – rodzi się projekt przebudowy gotyckiego kościoła
• 1727 – prace wykonywane są przy dekoracji elewacji zachodniej oraz wykonaniu więźby dachowej nad kaplicami bocznymi.
• 31 marca 1733 – paulini zawierają kontrakt z cieślą Matyjaszem Mieradzkim, który zobowiązuje się rozebrać więźbę dzwonnicy i spuścić zeń dzwony. Później, 23 kwietnia zawarta zostaje druga umowa z Mieradzkim oraz Sebastianem Plichem w celu zburzeniu w ciągu tygodnia całego kościoła aż po fundamenty. Równocześnie prowincjonał Anastazy Kiedrzyńskii przeor Celestyn Obiegłowicz zawierają umowę z architektem Antonim Gerhardem Muntzerem z Brzegu na Śląsku na budowę kościoła na Skałce. Uzgadniają, że Mutzer będzie osobiście prowadził budowę, dobierając wedle woli pomocników i murarzy. Nie określony zostaje przy tym termin zakończenia prac.
• 1733-1738
  • Mutzer rozpoczyna prace. Nazwany "architektem fabryki kościoła S. Stanisława" pobiera przy tym stałą pensję. Prace postępują szybko, pracuje przy nich sporo kamieniarzy polskich i niemieckich, w tym wcześniej zatrudnionych na Jasnej Górze. W związku z tym Muntzer często wyjeżdża na Jasną Górę.
  • 31 marca zawarto kontrakt z cieślą Matyjaszem Mieradzkim o rozebranie wiązania dachowego dzwonnicy i spuszczenie dzwonów
  • 23 kwietnia podpisano drugi kontrakt z tym samym Mieradzkim oraz Sebastianem Plichem którzy podjęli się "kościół skałecki z kominem i fortą oraz i wszystkimi murami oraz po sam klasztor obalić i z gruntu zburzyć z tym jednak dokładem, że ciż sami wyznamienieni powinni zburzyć po sam mur kamienny, to jest po same fundamenta(..)"
• 1734 – zostaję wykopane kości Jana Długosza i przełożone są do glinianego naczynia
• 1735 – zawarto kontrakt z Adamem Stylem, majstrem kunsztu kamieniarskiego, który "według terminatu i informacji pana architekta obliguje się odkryć, wyłamać i obalić ze wszystkich tyle kamieni ile będzie potrzeba (..)" m.in. na gzymsy kościoła.
• 1736
  • budowę kościoła opuszcza Jan Adam Tiel, pozostawiając niewykonane kamienie na filary kościelne. Obróbki podejmuje się Jerzy Machacz.
  • 19 sierpnia drewniane modele trzynastu kapiteli podjął się wykonać Hieronim Fuchs.
• 1737
  • cieśle z Tynca przygotowują galer do spuszczania w dół rzeki materiałów z cegielni zwierzynieckiej (cegła, wapno, dachówki)
  • są przygotowywane kamienie na facjatę tylną oraz wiązania dachowe nad nawami bocznymi
  • 3 sierpnia mistrz kotlarski Ferdynard Heidel zobowiązuje się wykonać rynnę miedzianą między klasztorem a nowym kościołem.
• 1738
  • mur prowizorycznego kościoła zostaje nakryty prowizorycznym zadaszeniem.
  • nieporozumienia pomiędzy paulinami a Mutznerem doprowadzają do ostrego konfliktu na tematy finansowe.pod koniec roku Muntzer rezygnuje z kierowania budową kościoła i opuszcza Skałkę.
• 1739-1740 – roboty prowadzi krakowski majster budowlany Mikołaj Pucek.
• 1740 – polecony przez warszawskich paulinów na Skałce zjawia się Antoni Solarii. Pierwsze honorarium otrzymuje za korektę „abrysów kościelnych’ czyli planów Skałki.jego projekt odbiega od projektu Muntzera, odbiega od panującego w Italii i krajach habsburskich malowniczego baroku, który zaproponował Francesso Borromini.
• 1741 – snycerz Wacław Beranek wyrzeźbił piętnaście kapiteli w kamieniu pińczowskim, podle obrysu Solariego i informacji Mikołaja Pucka.
• 1742
  • 27 maja-kontrakt z kamieniarzem Krzysztofem Daykiem, Wojciechem Łuczyńskim i Janem Opoczką na wykonanie elementów kamiennych na drugą kondygnację fasady.
  • 31 maja w ramach kontraktu kamieniarzy powstaje portal główny, odkuty przez: Tomasza Góreckiego oraz Jan i Kazimierz Stachowski z Czernej koło Krzeszowic.
  • drzwi portalu są dziełem Franciszka Fogta, podobnie jak krzyż na fasadzie.
  • wiązanie dachowe zostaje wykonane przez cieślę Salutarskiego
  • powstają kapitele jońskie z gipsu na pilastrach fasad bocznych i tylnej oraz korynckie na prezbiterium.
  • w Dębniku zaczęto wykonywać czarno-białą posadzkę.
  • budowa kościoła zostaje ukończona w stanie surowym. Projekty ołtarzy zostają ukończone. Wszystkie otrzymały kształt retabulum z zwielokrotnionymi pilastrami lub kolumnami i bogatym zwieńczeniem.
• 1743 – przez cały rok odbywa się szklenie okien w kościele
• 1742-1743
  • powstają kapitele kondygnacji fasady drugiej, okute wedle umowy przez myślenickiego kamieniarza Łuczyńskiego
  • Cieśla Salutarski kończy więźbę dachową nad nawą główną i kaplicami(nawami bocznymi)
• 1743 – Ludwik Ladisław robi kapitele jońskie na pilastrach elewacji bocznych oraz korynckie na prezbiterium.
• 1744
• powstaje dekoracja stiukowa w sklepieniu prezbiterium i sklepieniu nawy kościoła (Jan Jerzy Lehner)
• zamontowane zostają kapitele na drugiej kondygnacji wież wykonane przez Wojciecha Łuczyńskiego
• wewnątrz kościoła zostaje ułożona marmurowa posadzka.
• wykonywany jest ołtarz św. Pawła Pustelnika i św. Rodziny
• 1745
  • powstaje ołtarz św. Stanisława odkuty przez Tomasza Góreckiego z Czernej oraz Kazimierza Stachowskiego.
  • Jan Jerzy Lehner zaczyna rzeźbić orły i cyrady alabastrowe
• 1746
  • wyrzeźbione zostają późnobarokowe portale w prezbiterium. Wykonał je Mateusz Chudzikowski
  • Górecki i Stachowski ukończyli ołtarz świętej Rodziny
  • zostaje sprawione szkło żółte do promieni oraz wyzłocony zostaje ołtarz św. Stanisława
  • Jan Jerzy Lehner wykonuje rzeźby: bł. Uzebiusza z Ostrzychomia i św. Tomasza z Akwinu oraz Glorię do ołtarzy św. Pawła i św. Rodziny
• 1747 – kolumny i pilastry zyskują kapitele na ostatniej kondygnacji wieży.
• 1748 – powstaje dekoracja stiukowa fasady – Jan Rojowski.- z figurą anioła z wieńcem i herbem Prus I odnoszącym się do św. Stanisława oraz kartusz z godłem paulinów
• 1748-1752

nadzorem prac budowlanych zajmuje się Bruno Chojnacki, który zarządza konwentem skałecznym

• 1749
  • następuje budowa monumentalnych schodów zewnętrznych(Wojciech Łuczyński, Krzysztof Janek), przypominających to rozwiązanie przed rzymskim kościołem S. Domenico e Sisto.
  • Kamieniarze Tomasz Górecki i Franciszek Bielawski ukończyli ołtarz św. Jana Nepomucena
  • rzeźbiarz Jan Rojowski wykonał dekorację stiukową fasady kościoła (tarcza z godłem paulinów, postać anioła, motywy muszli i wstęg)
  • 4 lipca-kościół na Skałce zostaje poświęcony.
• 1750 – Wojciech Rojowski ukończył dekoracje stukową wraz z figurami do ołtarza św. Nepomucena. Obraz wykonał Łukasz Orłowski
• 1751
  • Andrzej Stanisław Kostka-Zauski uroczyście konsekruje nową świątynie, nadając jej podwójne wezwanie świętych Michała Archanioła i Stanisława Biskupa, naznaczając coroczne święto konsekracji w trzecią niedziele po Wielkanocy.
  • powstaje ambona zdobiona figurami czterech Ewangelistów i aniołów na jej zwieńczeniu wyrzeźbionych przez Wojciecha Rojowskiego.
• 1752 – wyrzeźbione zostały ornamenty do konfesjonałów 9 stojących pod chórem kościoła)

1756-powstaje ołtarz Matki Boskiej Częstochowskiej z płaskorzeźbą oblężenia Jasnej Góry przez Szwedów (Tomasz Górecki i Franciszek Bielawski)

• 1758
  • rozpoczynają się prace nad ołtarzem głównym. Obraz do ołtarza sprawił biskup Andrzej Stanisław Kostka Zauski
  • obraz do ołtarza zostaje namalowany przez Tadeusza Kunze
• 1760 – powstaje chór muzyczny, późnobarokowy o falistej linii
• 1761-1762 – snycerz Józef Weissmann tworzy organy i być może balustradę chóru muzycznego, Antoni Rotter- rokokowe ławki oraz konfesjonały.
• 1762 – zostają wzniesione malownicze hełmy wieżowe, tym samym definitywnie budowa się skończyła. Roboty przy więźbie hełmów wykonał cieśla Jakub Hertel, natomiast pobicie blacha zlecono mistrzowi Idziemu Guzikiewiczowi, sprowadzonemu w tym celu aż z Widawy. Autor projektu architektonicznego tych lekkich ażurowych hełmów jest nadal nieznany.
• 1766 – powstaje późnobarokowa ambona z rokokową dekoracja snycerską autorstwa Wojciecha Rojowskiego

zostają ukończone prace przy ołtarzu głównym (kapitele zostają wyrzeźbione przez O. Mojżesza Formińskiego-stolarza konwentu częstochowskiego)

• 1782
  • ukończony zostaje ołtarz św. Barbary. Wykonali go według "obrysu ołtarza św. Jana Nepomucena" kamieniarze Jan Królicki i Stanisław Frankiewicz.
  • nieznany twórca stworzył rzeźby św. Tekli i św. Katarzyny w tym ołtarzu
• 1785 – Andrzej Woykowski wykonuje cztery konfesjonały o kształcie barokowo-klasycystycznym
• 1787 21 czerwca – król Stanisław Poniatowski wracając z podróży do Kaniowa odbywa procesję z Wawelu na Skałkę.
• 1792 – kości Jana Długosza umieszczone zostają w krypcie kościelnej
• 1797 – wykonany zostaje relikwiarz św. Pawła Pierwszego Pustelnika
• 1836 – rządy polityczne urządzają więzienie polityczne w klasztorze
• 1837 – skradziono jeden ze srebrnych relikwiarzy św. Stanisława
• 1856 – książę Jabłonowski funduje relikwiarz osłaniający ślady krwi św. Stanisława
• 1848-1858 – Austriacy zamienili część klasztornych budynków na koszary dla wojska
• 1880 – architekt Teofil Żebrawski urządza w krypcie kościoła Groby Zasłużonych. Odbywa się w tym roku uroczyste przeniesienie zwłok Jana Długosza do grobowca.
• 1889
  • następuje restauracja kościoła. Podjęta zostaje z inicjatywy przeora paulinów Ambrożego Federowicza, który wcześniej opublikował odezwę do Polaków "W sprawie restauracji kościoła na Skałce" (12 kwietnia). Odezwa zwraca się do wszystkich Polaków z prośbą chociaż o najmniejsze datki na restauracje świątyni. Równocześnie odwołuje on się do wszystkich polskich pism prosząc o powtórzenie apelu Federowicza.
  • powstaje pseudobarokowa polichromia według projektu Juliana Niedzielskiego.
• 1890 – prace konserwatorskie przejmuje Karol Knaus
• 1891 – zostaje uroczyście poświęcony obraz Matki Boskiej znajdujący się w nawie północnej kościoła
• 1889-1890 – powstaje neorokokowa polichromia wnętrza kościelnego wykonana przez Antoniego Mikołajskiego, wedle projektu Juliana Niedzielskiego.
• 1889 3 listopada – odnowiony kościół poświęcił kardynał Albin Dunajewski. Po uroczystości poświęcono ołtarz św. Rodziny wyobrażający ucieczkę do Egiptu zamieszczony w ołtarzu bocznym.
• 1890 – zostaje ukończona restauracja świątyni. Na tę pamiątkę na fasadzie świątyni zostaje umieszczona tabliczka z datą
• 1892 – kościół zyskuje obraz Matki Boskiej Częstochowskiej wykonania Jana Nepomucena Grotta wraz z sukienką wykonaną przez Tadeusza Rybskiego.
• 1892 – nazwiska wszystkich poważniejszych ofiarodawców datków na świątynie zostają umieszczone na stopniach wiodących do świątyni.
• 1892-1894 – nadal trwa restauracja świątyni
• 1894-1895 – świątynia zyskuje neobarokową bramę zamykającą ulicę Skałeczną. Zaprojektował ją Karol Knaus, kratę zrobiła firma ślusarska Józefa Goreckiego. Była ona eksponowana we Lwowie wzbudzając powszechne zainteresowanie cesarze Franciszka Józefa I i arcyksięcia Karola Ludwika oraz uznanie, czego dowodem był złoty medal dla Goreckiego.
• 1893 – wewnątrz powstają stalle z płaskorzeźbami Teofila Lenartowicza (oblężenie Jasnej Góry i ks. Augustyn Kordecki przed Królem Janem Kazimierzem) oraz 2 popiersia: księdza Augustyna Kordeckiego oraz księdza Jana Długosza
• początek XX wieku-wykonano lampy wieczne wzorowane na koronach królewskich z nagrobków monarszych na Wawelu
• 1899 – przeor podpisuje umowę z Wojciechowskim dotycząca gruntownej przebudowy organów
• 1902 – pomnik Kordeckiego umieszczony zostaje przy ołtarzu Matki Boskiej Częstochowskiej. Wykonała go Tola Certowiczówna, a architektoniczne obramowanie zaprojektował Knauss.
• 1917 – w niszy zaprojektowanej prze Zygmunta Hendla umieszczono w roku 1917 popiersie Jana Długosza ozdobione herbem Wieniawa, fundowane przez paulinów.
• 1927 – rozpoczęto restaurację kościoła. Powołano specjalny komitet, a protektorat objął metropolita Sapieha. Kierownictwo obejmuje prof. Adolf Szyszko-Bohusz.
• 1940 – okupanci niemieccy zabierają ze skałki srebrny pozłacany relikwiarz z początku XVI wieku, przedstawiający Stanisława w stroju pontyfikalnym wskrzeszającego Piotrowina
• 1950 – zaczynają się prace konserwatorskie polegające na odnowieniu fasady, oczyszczeniu kościoła, założeniu nowych tynków. Uporządkowany zostaje plac przed kościołem i klasztorem, odnowione groby zasłużonych, odnowione zostają brakujące detale.
• 1971 – Jan Strojny wraz z Janem Nawałką odnawiają dekoracje stiukową.
• 1979 – do kościoła przybywa papież Jan Paweł II by spotkać się z intelektualistami Krakowa i odbyć rozmowę z młodzieżą
• 1981 – odsłonięte zostaje popiersie Jana Pawła II w kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej
• 1983-1984 – poddane są gruntownej renowacji XVIII wieczne organy. Są one wówczas jednym z najpiękniejszych instrumentów w Krakowie i stanowią wyjątkowo piękny prospekt o bogatej dekoracji motywów.
• 1978-1984
  • za lat przeoratu ojca Stanisława Turka do kościoła przybywają dwa posągi św. Kazimierza i świętej królowej Jadwigi wykonane przez Adama Wojnara.
  • firma Truszczyńskich dokonała rekonstrukcji i rozbudowy organów
  • firma Fleczyńskich wykonała trzy nowe dzwony.
• 2005 – Kościół na Skałce otrzymał przywilej zaliczenia go pomiędzy Bazyliki rzymskie z honorowym tytułem Bazyliki Mniejszej. Jest to dar Ojca Świętego na zakończenie Roku Świętego Stanisława. Na 750-lecie jego kanonizacji w Asyżu wydał list "Beatum Stanislaum", skierował do Krakowa w maju ub. roku Legata Papieskiego, kardynała Józefa Ratzingera, spomiędzy swych najbliższych i najważniejszych współpracowników. Przez niego przekazał nam list pełen miłości do Świętego Patrona Polski i Kościoła Krakowskiego.
• 2006 – dodano duży obraz przedstawiający kościół na skałce znajdujący się w nawie głównej kościoła obok ołtarza Matki Boskiej.
• 2008 - na dziedzińcu koło kościoła 8 maja kardynał Stanisław Dziwisz poświęcił Ołtarz Trzech Tysiącleci

[edytuj] Kościół barokowy

Obecny barokowy kościół św. Michała i Stanisława powstał w latach 1733-1751 według pierwotnych planów architekta Antoniego Müntzera zmienionych kilka lat później przez Antonio Solariego, który to przeprojektował fasadę budynku i wystrój wnętrza. Wejście do świątyni poprzedzają schody, których stopnie noszą nazwiska ofiarodawców wspierających przeprowadzaną w latach 1888-1899 renowację, kierowaną przez Karola Knaussa.

Ołtarz główny kościoła zawiera obraz Tadeusza Kuntzego, wykonany około roku 1758 i przedstawiający św. Michała Archanioła. W lewej, południowej nawie ostatni licząc od wejścia znajduje się ołtarz św. Stanisława. Zawiera on XVII-wieczny obraz świętego a także relikwię w postaci drewnianego stopnia ołtarza, na którym zachować miały się ślady krwi męczennika. Ściana na prawo od ołtarza nosi ponadto trzy wyeksponowane ślady krwi, przykryte szklanymi osłonami w metalowej tablicy.

W kościele znajduje się popiersie ks. Augustyna Kordeckiego – obrońcy Jasnej Góry, wykonane w 1902 przez Tolę Certowiczównę. W prawej bocznej nawie świątyni stoi popiersie papieża Jana Pawła II, wykonane w 1981 przez Adama Wojnara.

[edytuj] Krypta zasłużonych

W latach 1876-1880 urządzono według projektu Teofila Żebrawskiego w podziemiach kościoła narodowy panteon w postaci Krypty Zasłużonych, w której spoczęły znamienite postacie polskiej kultury i nauki.

Rolę Skałki jako panteonu narodowego utrwalił zwyczaj specjalnych paradnych pogrzebów, które zaczynały się u pijarów, w farze Mariackiej czy u franciszkanów. W latach zaborów ta tradycja stała się wyrazem patriotyzmu. Otwarcie krypty wiązało się z 400-leciem śmierci Jana Długosza. Tę tradycję kontynuowano także w wolnej Polsce. W każdym roku – 28 listopada – w rocznicę śmierci Stanisława Wyspiańskiego, odbywa się w Krypcie Zasłużonych żałobna msza św., niejednokrotnie związana z wystąpieniami aktorów z Teatru im. Juliusza Słowackiego.

Oprócz wielkiego kronikarza spoczywają tu:

• Wincenty Pol, poeta (w 1881)
• Lucjan Siemieński, poeta (w 1881)
• Józef Ignacy Kraszewski, pisarz (w 1887)
• Teofil Lenartowicz, poeta (w 1893)
• Adam Asnyk, poeta (w 1897)
• Henryk Siemiradzki, malarz (w 1903)
• Stanisław Wyspiański, malarz i poeta (w 1907)
• Jacek Malczewski, malarz (w 1929)
• Karol Szymanowski, muzyk (w 1937)
• Ludwik Solski, aktor (w 1954)
• Tadeusz Banachiewicz, matematyk i astronom (w 1955)
• Czesław Miłosz, poeta (w 2004)

[edytuj] Sadzawka św. Stanisława

Znajdująca się nieco na północ od wejścia do kościoła sadzawka św. Stanisława, zwana "Kropielnicą Polski", to prawdopodobnie miejsce pradawnych obrzędów pogańskich, o których w swoich pismach wspomina Jan Długosz. W tym właśnie miejscu porzucone zostały według legendy rozczłonkowane zwłoki św. Stanisława tuż po jego zabójstwie. Istniejąca obecnie kamienna obudowa sadzawki powstała w okresie wczesnego baroku w latach 1683-1689, wykonana przez kamieniarza Jacka Naporę według pomysłu biskupa krakowskiego Jakuba Zadzika z 1638 roku. Jego to herb (Łodzia) obok herbu Długosza (Wieniawa) oraz emblematu Paulinów umieszczony został w zwieńczeniu bramki przed sadzawką.

W środku sadzawki stoi rzeźba męczennika, wykonana nieco później od samej obudowy bo w roku 1731. Autorem jej jest prawdopodobnie szwajcarski Jezuita Dawid Hell, który wykonał również posągi przed kościołem św. św. Piotra i Pawła.

Sadzawka odrestaurowana została w latach 1895-1896, podobnie jak sam kościół według zamysłu Karola Knaussa. Dodane zostały lampy, a istniejące wcześniej kamienne posągi orłów (legendarnych strażników ciała świętego) zastąpione zostały metalowymi odlewami.

[edytuj] Wyższe Seminarium Duchowne Ojców Paulinów

W 1472 ks. Jan Długosz sprowadził na Skałkę zakonników z Zakonu Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika. Są oni tu nieprzerwanie po dziś dzień, tworząc ważną część historii paulińskiego zakonu. W 1653 r. Paulini otrzymali pozwolenie od Stolicy Apostolskiej na otworzenie domu studiów filozoficzno-teologicznych. Los padł na Skałkę. Od 350 lat krakowska Skałka jest związana ze studiami, które obejmują filozofię – 2 lata i teologię – 4 lata, jako etap formacji przyszłych kapłanów – oo. Paulinów. Różne burze dziejowe sprawiły, że nie zawsze na Skałce odbywało się przygotowanie paulińskich kandydatów do kapłaństwa.

[edytuj] Galeria

Posąg Stanisława Biskupa w Sadzawce na Skałce

Kościół na Skałce

Kaplica św. Stanisława

Kościół na Skałce, witraż frontalny

Współrzędne: 50°2'54" N 19°56'16" E50.0483333 19.9377778 (Kościół św. Michała Archanioła i św. Stanisława Biskupa w Krakowie)