Ludwika Ferdynanda Burbon

Z Wikipedii

Infantka Maria Ludwika Ferdynanda Hiszpańska, hiszp. María Luísa Fernanda de Borbón (30 stycznia 1832, w Madrycie - 2 lutego 1897, w Sewilli) - infantka Hiszpanii i księżna Montpensier. Młodsza córka króla Ferdynanda VII i jego czwartej żony-siostrzenicy - Marii Krystyny Burbon, księżniczki Obojga Sycylii.

Starszą siostrą Ludwiki Ferdynandy była królowa Izabela II i kiedy została ona królową, Ludwika Ferdynanda została następczynią tronu (była nią w latach 1833-1851, potem urodziła się córka Izabeli).

Izabela została zaręczona ze swoim bratem ciotecznym - Franciszkiem de Asís Burbon, o którym plotkowano, że jest homoseksualistą i impotentem. Król Francuzów - kuzyn sióstr - Ludwik Filip I planował, że z tego małżeństwa nie narodzą się dzieci, a hiszpańska korona trafi do któregoś z jego wnuków. Dlatego Ludwika Ferdynanda została wydana za mąż za Antoniego Orleańskiego, księcia Montpensier (1824-1890), najmłodszego syna Ludwika Filipa I i królowej Marii Amelii Burbon, księżniczki Obojga Sycylii (ciotki matki Ludwiki Ferdynandy).

Ludwika Ferdynanda miała 14 lat, a jej narzeczony 22 lata. 10 października 1846 miał miejsce podwójny ślub; Izabela poślubiła Franciszka, a Ludwika Ferdynanda - Antoniego, który otrzymał tytuł infanta. Para przeniosła się do Paryża, a potem do Sewilli. Stosunki między siostrami znacznie się pogorszyły, ponieważ Antoni ciągle snuł plany obalenia Izabeli II.

Ojciec Antoniego został obalony w 1848. W tym samym roku, 16-letnia Ludwika Ferdynanda urodziła swoje pierwsze dziecko. Kiedy Izabela w 1850 urodziła swoje pierwsze dziecko - syna Ferdynanda, maleństwo jednak szybko zmarło, a Ludwika Ferdynanda ponownie została następczynią tronu. Tytuł ten utraciła kiedy w 1851 Izabela urodziła swoje drugie dziecko - córkę Izabelę Marię, która przeżyła. Ostatecznie po śmierci Izabeli królem został jej drugi syn - Alfons XII, urodzony jako czwarte dziecko. Kiedy Izabela została obalona, a krolem został Amadeusz I Sabaudzki, rodzina musiała udać się na wygnanie. Ludwika Ferdynanda powróciła do Sewilli, dopiero po śmierci jej męża w 1890 i tam zmarła. Została pochowana w Escorialu.

[edytuj] Potomstwo

Ludwika Ferdynanda i Antoni mieli 10 dzieci, ale tylko 5 z nich dożyło wieku dorosłego:

• Marię Izabelę (1848-1919), żonę swojego brata ciotecznego - Ludwika Filipa Orleańskiego, hrabiego Paryża,
• Marię Amelię (1851-1870),
• Marię Krystynę (1852-1879), po śmierci jej młodszej siostry - Mercedes, była zaręczona z wdowcem po niej, młodszym od niej o 5 lat, ale zmarła przed ślubem,
• Marię de la Regla (1856-1861),
• dziecko (1857),
• Ferdynanda (1859-1873),
• Marię de las Mercedes (1860-1878), żonę swojego brata ciotecznego - Alfonsa XII, króla Hiszpanii,
• Filipa Rajumnda Marię (1862-1864),
• Antoniego (1866-1930), księcia Galliera, męża swojej siostry ciotecznej - infantki Eulalii,
• Ludwika Marię Filipa Antoniego (1867-1874).

[edytuj] Potomkowie

Ze wszystkich dzieci Ludwiki Ferdynandy i Antoniego, tylko Maria Izabela de Paris i Antoni di Galliera zostawili potomstwo. Jej syn Antoni założył gałąź książąt Galliera, jego potomkowie stracili prawa do tronu z powodu swoich morganatycznych małżeństw. Obecny książę Galliera to prawnuk Alfonsa - Don Alfonso Francesco de Orléans-Borbón y Ferarra-Pignatelli.

Poprzez córkę Marię Izabelę, Ludwika Ferdynanda została prababką:

• króla Portugalii - Manuela II i księcia Bragança - Ludwika Filipa,
• książąt sabaudzkich - Amadeusza, księcia Aosty i Aimone, księcia Spoleto,
• księżniczek Obojga Sycylii - Marii de los Dolores Czartoryskiej i Marii de las Mercedes, hrabiny Barcelony (matki króla Jana Karola I),
• księcia orleańskiego - Henryka, hrabiego Paryża.