Luiz Felipe Scolari

Z Wikipedii

Luiz Felipe Scolari, zwany Felipão (Duży Felipe) – (ur. 9 listopada 1948 w Passo Fundo), brazylijski piłkarz i trener piłkarski. Po zdobyciu trzech Pucharów Brazylii i dwu Copa Libertadores, w 2001 roku otrzymał propozycję prowadzenia reprezentacji Brazylii, z którą kilka miesięcy później na Mundialu 2002 wywalczył mistrzostwo świata. Po tym zwycięstwie został selekcjonerem drużyny narodowej Portugalii i wkrótce potem wprowadził ją do światowej czołówki: po radykalnej przebudowie kadry zdobył wicemistrzostwo Europy (2004) i czwarte miejsce na Mundialu 2006. W lipcu 2008 obejmie stanowisko menedżera Chelsea Londyn.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 2 Kariera szkoleniowa 3 Sukcesy szkoleniowe 4 Przypisy

[edytuj] Kariera piłkarska

Jako piłkarz grał w brazylijskich klubach drugiej i trzeciej ligi. Karierę sportową zakończył w wieku trzydziestu trzech lat.

• 1967-73 – CE Aimore
• 1973-79 – SER Caxias do Sul
• 1980-80 – EC Novo Hamburgo
• 1980-81 – EC Juventude de Caxias do Sul
• 1981-81 – CSA Maceio

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Jego przygoda trenerska, trwająca od początku lat 80., przez pierwszą dekadę przyniosła mu wiele rozczarowań. Nie odnosił sukcesów, poza tym propozycje, jakie otrzymywał, pochodziły najczęściej od prezesów klubów niższych lig. Dlatego też w 1988 udał się na dwuletnią emigrację do Kuwejtu, w którym zdobył swoje pierwsze trofeum – Puchar kraju. Przez kilka miesięcy prowadził nawet drużynę narodową Kuwejtu, ale szybko zrezygnował i w 1991 wrócił do Brazylii.

Lata 90. to nowy etap w jego trenerskiej karierze. Scolari stał się specjalistą od osiągania dużych sukcesów ze słabymi klubami. Już w 1991 sięgnął po Puchar Brazylii z Criciuma EC, a w latach 1993-96, prowadzone przez niego niezbyt wysoko notowane Gremio Porto Alegrense, najpierw powtórzyło ten sukces, po czym zdobyło mistrzostwo kraju oraz puchar dla najlepszej drużyny Ameryki Południowej – Copa Libertadores. Po tych sukcesach Scolari wyjechał na krótko do Japonii. Po powrocie, w 1998, po raz trzeci w swojej karierze zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Brazylii, tym razem z Goi-s EC. W drugiej połowie 1998 pierwszy raz został zatrudniony w klubie z czołówki ligi brazylijskiej – w Palmeiras Sao Paulo. W czasie rocznej pracy doprowadził go do triumfu w Copa Libertadores.

W 2001, na siedem miesięcy przed Mundialem 2002 zastąpił Emersona Leão na stanowisku selekcjonera reprezentacji canarinhos. W czasie mistrzostw Brazylijczycy grali skutecznie i prezentowali widowiskowy styl gry, i bez większych problemów zdobyli tytuł mistrza świata. Scolari, który miał niemały wpływ na doprowadzenie do pełnej formy Ronaldo, swoją drużynę zbudował wokół młodych i niedoświadczonych piłkarzy, z których wielu po mistrzostwach zostało wykupionych przez najlepsze kluby Europy (Ronaldinho, Gilberto Silva, Roque Junior).

Po meczu finałowym z Niemcami zrezygnował i przez kolejnych kilka miesięcy starannie przebierał w propozycjach pracy. Zdecydował się na objęcie sterów reprezentacji Portugalii. Najpierw wbrew opinii prasy pozbył się z kadry starszych zawodników, a później doprowadził ją do wicemistrzostwa Europy. W 2006 wywalczył z nią czwarte miejsce na Mundialu w Niemczech.

Scolari został zdyskwalifikowany za udział w incydencie po meczu Portugalczyków z Serbami w Lizbonie, 12 września 2007 (1:1), kiedy to uderzył obrońcę drużyny serbskiej, Ivicę Dragutinovicia. Brazylijski szkoleniowiec, w wyniku sankcji UEFA, nie mógł prowadzić portugalskiej reprezentacji w trzech meczach eliminacyjnych ME. Ta jednak zakwalifikowała się do turnieju finałowego, w trakcie którego ogłoszono, iż Scolari zostanie następcą Avrama Granta na stanowisku trenera Chelsea F.C.^[1].

• 1982-82 – CSA Maceio
• 1982-83 – EC Juventude de Caxias do Sul
• 1983-83 – GE Brasil de Pelotas
• 1984-85 – Al-Shahab
• 1986-86 – Goi-s EC
• 1987-87 – Gremio Porto Alegrense
• 1988-90 – Al-Qadsia
• 1990-90 – reprezentacja Kuwejtu
• 1991-91 – Criciuma EC
• 1992-92 – Al-Qadsia
• 1993-96 – Gremio Porto Alegrense
• 1996-96 – Jubilo Iwata
• 1997-97 – Coritiba FC
• 1997-98 – Goi-s EC
• 1998-00 – Palmeiras Sao Paulo
• 2000-01 – Cruzeiro Belo Horizonte
• 2001-02 – reprezentacja Brazylii
• od 2003 – reprezentacja Portugalii

• od lipca 2008 - Chelsea F.C.

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• Puchar Kuwejtu 1990 z Al-Qadsia
• Puchar Brazylii 1991 z Criciuma EC
• Puchar Brazylii 1994, mistrzostwo Brazylii 1996 oraz Copa Libertadores 1995 z GPA
• Puchar Brazylii 1998 z Goi-s EC
• Copa Libertadores 1999 z Palmeiras
• mistrzostwo świata 2002 z reprezentacją Brazylii
• wicemistrzostwo Europy 2004 oraz IV miejsce na Mundialu 2006 z reprezentacją Portugalii

Przypisy

poprzednik: Emerson Leão

Selekcjoner w latach 2001-2002

następca: Carlos Parreira

poprzednik: António Oliveira

Selekcjoner od 2003

następca: urzęduje

poprzednik: Avraham Grant

Trener Chelsea F.C. od lipca 2008

następca: brak