Marcello Lippi

Z Wikipedii

Marcello Lippi (ur. 11 kwietnia 1948 w Viareggio), włoski piłkarz, grający na pozycji środkowego obrońcy, i trener piłkarski. Jako szkoleniowiec w latach 80. i na początku 90. pracował najczęściej z klubami drugiej ligi włoskiej. W 1994 roku został trenerem Juventusu Turyn, który prowadził, z dwuletnią przerwą, do 2004 roku. W tym czasie zespół "Starej Damy" pięciokrotnie sięgał po mistrzostwo kraju, raz po Puchar Mistrzów i trzykrotnie przegrywał w finale tych rozgrywek. Od 16 lipca 2004 do 12 lipca 2006 roku Lippi był selekcjonerem reprezentacji Włoch, z którą zdobył Puchar Świata na Mundialu w 2006 roku.

Spis treści 1 Kariera piłkarska 2 Kariera szkoleniowa 3 Sukcesy szkoleniowe 4 Ciekawostki

[edytuj] Kariera piłkarska

Był środkowym obrońcą Savony, A.C. Pistoiese i w latach 1970-79, Sampdorii Genua.

[edytuj] Kariera szkoleniowa

Pracę szkoleniową rozpoczął w klubie, w którym zakończył przygodę piłkarską, czyli w Sampdorii Genua, gdzie przez trzy sezony był opiekunem drużyny juniorów.

Przez kolejne lata zasiadał na ławce trenerskiej klubów z Serie B – Pontedery, AC Sieny, AC Pistoiese i Carrarese Calcio. W 1989 roku zadebiutował w pierwszej lidze, jako szkoleniowiec AC Ceseny. Po dwu latach powrócił do przedsionka ekstraklasy, tym razem do AS Lucchese.

Zwrócił na siebie uwagę dopiero w 1992 roku, kiedy prowadzona przez niego niezbyt mocna kadrowo Atalanta Bergamo zajęła siódme miejsce w Serie A. Otrzymał wówczas propozycję od SSC Napoli, który następnie doprowadził do szóstej lokaty w lidze.

W 1994 roku upomniał się o niego Juventus Turyn. Nominacja nieznanego szkoleniowca, który nie mógł pochwalić się żadnymi sukcesami, wzbudziła niezadowolenie kibiców i konsternację wśród dziennikarzy. W pierwszym sezonie pracy w turyńskim klubie Lippi zdobył mistrzostwo i Puchar Włoch, a także doprowadził "Blanconerich" do finału Pucharu UEFA, w którym ulegli po dwumeczu (0:1, 1:1) Parmie. Rok później Juventus pierwszy raz od jedenastu lat triumfował w rozgrywkach o Puchar Mistrzów. W tamtej drużynie grali m.in. bramkarz Angelo Peruzzi, obrońcy Ciro Ferrara i Gianluca Pessotto, pomocnicy Antonio Conte i Francuz Didier Deschamps, a w ataku 22-letni Alessandro Del Piero; piłkarze, którzy przez kolejne lata decydowali o obliczu jedenastki ze Stadio del Alpi. Lippi awansował do finału Ligi Mistrzów jeszcze trzykrotnie – w 1997, 1998 i 2003, ale wówczas przeszkodą nie do pokonania okazywały się Borussia Dortmund, Real Madryt i A.C. Milan. Bilans tytułów mistrza kraju zamknął na pięciu zwycięstwach. Na początku 1999 roku po dwudziestu kolejkach sezonu 1998-99 po czterech latach owocnej pracy złożył dymisję.

Przyjął propozycję Interu Mediolan, ale nie potrafił spełnić wysokich wymagań prezesa Massimo Morattiego. Czwarte miejsce na koniec rozgrywek 1999-2000 i porażka ze szwedzkim Helsingborg IF w eliminacjach do Ligi Mistrzów, spowodowały, że już po roku podziękowano Lippiemu za współpracę.

Długo pozostawał bez pracy, ale w 2001 roku ponownie dostał zatrudnienie w Juventusie Turyn. W ciągu trzech sezonów zdobył dwa Scudetta i dotarł do finału Ligi Mistrzów, w którym Juventus przegrał po rzutach karnych z Milanem.

W lipcu 2004 roku po słabym występie reprezentacji Włoch do dymisji podał się selekcjoner Giovanni Trapattoni. Na jego następcę wybrano Lippiego. Eliminacje do Mundialu 2006 "Squadra Azzurra" zakończyła na pierwszym miejscu, mimo porażki 0:1 ze Słowenią i remisów z Norwegią i Szkocją. Lippi zbudował drużynę narodową wokół dawnych wychowanków z Juventusu – bramkarza Gianluigiego Buffona, obrońców Gianluki Zambrotty i Fabio Cannavaro i napastnika Alessandro Del Piero. Defenywę uzupełniali zawodnicy US Palermo, zespołu, który w sezonie 2005-06 stracił aż 52 gole – Fabio Grosso, Cristian Zaccardo i Andrea Barzagli. Ważne role w drugiej linii pełnili defensywny pomocnik Andrea Pirlo oraz Gennaro Gattuso, Daniele De Rossi, Simone Perrotta i ofensywnie usposobiony Francesco Totti. W ataku zamiast doświadczonych Christiana Vieriego i Filippo Inzaghiego Lippi wolał króla strzelców Serie A Lukę Toniego, 24-letniego Alberto Gilardino i trzy lata starszego Vincenzo Iaquintę.

Ten zespół w finale niemieckiego turnieju pokonał w rzutach karnych Francję. Wcześniej Włosi wygrali m.in. z Czechami, Australijczykami, Ukraińcami i drużyną gospodarzy. Lippi jest trzecim, po Vittorio Pozzo i Enzo Bearzocie szkoleniowcem, który doprowadził swoich rodaków do zwycięstwa na Mundialu.

Po mistrzostwach świata, mimo sprzeciwu kibiców i szefów związku, złożył dymisję.

• 1982-85 – Sampdoria Genua, drużyna juniorów
• 1985-86 – Pontedera Calcio
• 1986-87 – AC Siena
• 1987-88 – A.C. Pistoiese
• 1988-89 – Carrarese Calcio
• 1989-91 – AC Cesena
• 1991-92 – AS Lucchese
• 1992-93 – Atalanta Bergamo
• 1993-94 – SSC Napoli
• 1994-99 – Juventus Turyn
• 1999-00 – Inter Mediolan
• 2001-04 – Juventus Turyn
• 2004-06 – reprezentacja Włoch

[edytuj] Sukcesy szkoleniowe

• mistrzostwo Włoch 1995, 1997, 1998, 2002 i 2003, Puchar Włoch 1995, Superpuchar Włoch 1995, 1997, 2002 i 2003, finał Pucharu UEFA 1995, Puchar Mistrzów 1996, finał Pucharu Mistrzów 1997, 1998 i 2003, Superpuchar Europy 1997 oraz Puchar Interkontynentalny 1997 z Juventusem Turyn
• mistrzostwo świata 2006 z reprezentacją Włoch

[edytuj] Ciekawostki

• W 2000 roku w plebiscycie jednego z kobiecych magazynów został uznany za najseksowniejszego Włocha.
• W wolnych chwilach żegluje, łowi ryby i startuje w regatach na własnym jachcie.
• Przed Mundialem 2006 obiecał, że, jeżeli Italia zdobędzie Puchar Świata, zetnie włosy. Nigdy tego nie zrobił.

poprzednik: G.Trapattoni

Trener Juventusu Turyn w latach 1994-1999

następca: Carlo Ancelotti

poprzednik: Carlo Ancelotti

Trener Juventusu Turyn w latach 2001-2004

następca: Fabio Capello

poprzednik: Roy Hodgson

Trener Interu Mediolan w latach 1999-2000

następca: Marco Tardelli

poprzednik: G.Trapattoni

Selekcjoner w latach 2004-2006

następca: R.Donadoni