Maria Żmigrodzka
Z Wikipedii
Maria Żmigrodzka (ur. 4 listopada 1922 w Piotrkowie Trybunalskim, zm. 21 lutego 2000) - polska historyczka i krytyczka literatury.
Podczas okupacji niemieckiej działała w Armii Krajowej, studiowała na tajnych kompletach (studia ukończyła po wojnie na Uniwersytecie Łódzkim). W latach 1947-1953 była jednym z redaktorów tygodnika "Wieś", odpowiedzialna za dział krytyki literackiej. Od 1948 pracowała w PAN. W roku 1957 zdobyła stopień docenta, a w 1964 została profesorem. W krytyce literackiej szczególnie zajmowała się epoką pozytywizmu, także polskiego romantyzmu. Była członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Współpracowała z prof. Marią Janion.
[edytuj] Publikacje
- 1955 - Pisma (m.in. Estetyka Edwarda Dembowskiego)
- 1957 - Edward Dembowski i polska krytyka literacka
- 1964 - Orzeszkowa (cz. 1 - Młodość pozytywizmu)
- Proza fabularna w kraju
- 1971 - Problemy polskiego romantyzmu
- 1978 - Romantyzm i historia (wraz z Marią Janion)