Maria Aleksandrowna (Maria Heska)

Z Wikipedii

Maksymiliana Wilhelmina Maria von Hessen-Darmstadt, późniejsza caryca Maria Aleksandrowna (ros. Мария Александровна Гессен-Дармштадтская) (ur. 8 sierpnia 1824 w Darmstadt, zm. 8 czerwca 1880 w Sankt Petersburgu) – najmłodsza córka Ludwika II Heskiego i Wilhelminy Badeńskiej. Księżna Hesji, żona cara Rosji - Aleksandra II (od 16 kwietnia 1841).

Istnieje duże prawdopodobieństwo, że ojcem Marii, podobnie jak trojga starszego od niej rodzeństwa, był baron August von Senarclens de Grancy. Ludwik II, władca Hesji, chcąc uniknąć skandalu, uznał dzieci Wilhelminy za swoje.

W 1838 roku, carewicz Aleksander Mikołajewicz podróżował po Europie poszukując małżonki. Wówczas zakochał się w 14-letniej Marii. Ślub pary odbył się w 1841 roku. Mimo różnicy wieku i dezaprobaty matki, Aleksandry Fiodorownej, Aleksander uparł się na ślub z heską księżniczką.

Tak jak była nieśmiała, traktowana była surowo, sztywo i bezdusznie. Nie miała gustu w ubiorach, nie była rozmowna jak i również nie posiadała zbyt dużego uroku osobistego. Wilgotny klimat Sankt Petersburga negatywnie wpływał na jej delikatną klatkę piersiową, którą Maria prawdopodobnie odziedziczyła po swojej matce. Przyszła carowa miewała dręczący kaszel oraz nawracającą gorączkę. Mimo wszystko urodziła ośmioro dzieci. Te ciążę wraz ze słabym zdrowiem, były pokusą dla jej męża.

Chociaż mąż dobrze traktował Marię, ta dobrze wiedziała, że Aleksander był niewierny i miał wiele kochanek. W późniejszym czasie nieślubne dzieci cara i ich matki mieszkali tylko piętro wyżej apartamentów carowej. Już w tym czasie Aleksander miał trójkę dzieci ze swoją ulubioną metresą, księżniczką Katarzyną Dołgorukają, którą przeniósł do cesarskiego pałacu. W niecały miesiąc po śmierci Marii, 6 lipca 1880 roku, Katarzyna i Aleksandra zawarli związek morganatyczny.

W 1855 roku Aleksander został carem, który przymuszał swoją żonę, aby uczestniczyła jeszcze więcej w oficjalnych funkcjach państwowych, czy tego chce czy nie. Mimo dobrego traktowania, od 1858 roku caryca zauważyła, że uczucia cara przeniosły się na kogoś innego. Wielkim ciosem dla Marii była śmierć jej najstarszego i ulubionego syna, carewicza Mikołaja, w 1865 roku.

Od czasu do czasu Maria mogła odwiedzać swojego brata Aleksandra, który mieszkal w Heiligenbergu wraz ze swoją moraganatyczną żoną. Tam spotkała brytyjską księżniczkę Alicję, córkę Wiktorii, królowej Wielkiej Brytanii, i Alberta Saxe-Coburg-Gotha, żonę swojego bratanka księcia Ludwika. Maria była przeciwna propozycji Alicji, aby jej brat Alfred, książę Edynburga, ożenił się z córką carycy, jednak małżeństwo nigdy nie doszło do skutku. Kiedy Alicja zmarła w 1878 roku, Maria często zapraszała pozbawione dzieci matki do Heiligenberga. Podczas jednego z takich spotkań syn Marii, wielki książę Sergiusz, poznał swoją przyszłą żonę, córkę Alicji Ellę. Również wtedy Maria poznała Alicję Heską, młodszą siostrę Elli, przyszłą carową Rosji, jako żonę Mikołaja II Romanowa.

Na jej cześć nazwany został Teatr Maryjski w Sankt Petersburgu (w latach 1920-1992 funkcjonujący jako Teatr Opery i Baletu im. Siergieja Kirowa) oraz miasto Maarianhamina (Mariehamn) na Wyspach Alandzkich.

Była matką ośmiorga dzieci:

• Aleksandry Aleksandrowny (1842-1849),
• Mikołaja (1843-1865),
• Aleksandra III (1845-1894),
• Władymira Aleksandrowicza (1847-1909), męża Marii Aleksandryny Elżbiety Eleonory von Mecklenburg-Schwerin,
• Aleksego Aleksandrowicza (1850-1908), męża Aleksandry, hrabiny Żukowskiej,
• Marii Aleksandrowny (1853-1920), żony Alfreda, księcia Saksonii-Coburg-Gotha,
• Sergieja Aleksandrowicza (1857-1905), męża Elżbiety, księżniczki heskiej,
• Pawła Aleksandrowicza (1860-1919), męża najpierw Aleksandry, księżniczki greckiej, a potem Olgi Walerianownej Paley.