Maria Callas
Z Wikipedii
Maria Callas, właściwie Cecilia Sophia Anna Maria Kalogeropoulou, primo voto Meneghini - (ur. 2 grudnia 1923 w Nowym Jorku, zm. 16 września 1977 w Paryżu), wybitna śpiewaczka operowa (sopran).
Nazywana była "primadonną stulecia"; primadonna Opery Teatro alla Scala Di Milano (Mediolan) - najczęstsze występy w latach 1951-58, i Metropolitan Opera w Nowym Jorku; uczennica Elviry de Hidalgo.
Była obdarzona bardzo silnym sopranem dramatycznym (soprano dramatico d'agilita) o oryginalnej barwie, zdolna była również do wykonywania partii koloraturowych.
Za jej prawdziwy debiut uważa się występ w Arena di Verona w partii Giocondy Amilcare Ponchielliego latem 1947 roku. Decydującym o jej karierze był sezon 1948/1949, gdy występowała w roli Elwiry w Purytanach Belliniego.
W 1949 poślubiła bogatego włoskiego przemysłowca Meneghiniego, przyjmując obywatelstwo włoskie.
W 1956 zadebiutowała w Metropolitan Opera, wzbudzając podziw na całym świecie za wspaniałe zdolności aktorskie i śpiew.
Sławę przyniosły jej występy w XIX-wiecznych operach włoskiego bel canta: Giuseppe Verdiego - La Traviata (Violetta), Bal maskowy (Amelia), Trubadur (Leonora), Makbet (Lady Makbet), Cherubiniego - Medea, Belliniego - Lunatyczka (Amina), Purytanie (Elwira), Donizettiego - Łucja z Lammermoor, Anna Bolena, Spontiniego - Westalka (Giulia), a także Pucciniego - Tosca, Glucka - Ifigenia na Taurydzie, Alcesta.
Jednak jak sama mówiła najbliższą jej postacią jaką kreowała na scenie była Norma z opery o tym samym tytule Belliniego. Wystąpiła w tej roli blisko sto razy i sama mawiała, że Bellini napisał Normę właśnie dla niej.
Do historii teatru i to nie tylko operowego przeszły jej przedstawienia La Traviaty w La Scali w 1955 roku (zwane Traviatą stulecia), Toski w Covent Garden, czy seria spektakli w nowojorskiej Metropolitan Opera.
Sławna była także ze swoich kaprysów gwiazdy, rzekomych kłótni z dyrektorami teatrów, wojny z Renatą Tebaldi oraz z romansu z Arystotelesem Onassisem, po rozstaniu z którym gnębiła ją depresja.
Niesłychane poświęcenie sztuce, ogromne ilości występów , (kuracja odchudzająca!) oraz problemy w życiu osobistym Callas sprawiły, że na początku lat 60. zaczęły występować u niej problemy z głosem, które z czasem zaczęły się nasilać, co sprawiło, że jej kariera trwała dość krótko jak na śpiewaczkę operową (około 18 lat).
5 lipca 1965 po raz ostatni na scenie operowej wystąpiła w Europie (w Covent Garden) w operze Tosca. Na początku lat 70. odbyła kilka recitali z Giuseppe di Stefano w Londynie i Paryżu oraz tournee po Japonii i Korei Płd; ostatni występ miała w Tokio 10 października 1974.
Nagrała wiele płyt, zarówno z całymi operami jak i recitalami.
Zagrała tytułową rolę w Medei, filmie Piera Paulo Passoliniego z 1969.
