Maria Karolina Habsburg

Z Wikipedii

Maria Karolina Luiza Józefina Joanna Antonina Habsburg-Lotaryńska, Maria Karolina Austriacka (ur. 13 sierpnia 1752, w Wiedniu - zm. 8 września 1814, w Wiedniu). Królowa Neapolu w latach 1768-1799 i 1799-1806 oraz królowa Sycylii w latach 1768-1814 (oficjalnie jednak straciła władzę dwa lata wcześniej w 1812).

Trzynaste dziecko - dziesiąta córka Franciszka I Lotaryńskiego, cesarza niemieckiego i Marii Teresy Habsburg, arcyksiężnej austriackiej, królowej Czech i Węgier. Ukochana siostra Marii Antoniny Austriaczki - królowej Francji.

Spis treści 1 Małżeństwo i rodzina 2 I koalicja antyfrancuska 3 Republika Partenopejska 4 Detronizacja i śmierć

[edytuj] Małżeństwo i rodzina

W 1768 Maria Karolina poślubiła Ferdynanda, króla Neapolu (jako Ferdynand IV) i Sycylii (jako Ferdynand III) - przyszłego Ferdynanda I, króla Obojga Sycylii. Mieli razem kilkanaścioro dzieci, w tym te 7, które przeżyły dzieciństwo:

• Marię Teresę (1772-1807) - poślubiła swojego kuzyna - Franciszka II, cesarza Austrii,
• Luizę Marię Amelię Teresę (1773-1802) - poślubiła swojego kuzyna - Ferdynanda III, wielkiego księcia Toskanii,
• Franciszka I, króla Obojga Sycylii (1777-1830),
• Marię Krystynę (1779-1849) - poślubiła Karola Feliksa Sardyńskiego,
• Marię Amelię (1782-1866) - poślubiła przyszłego Ludwika Filipa I, króla Francuzów,
• Marię Antoniettę (1784-1806) - poślubiła swojego kuzyna - Ferdynanda VII, króla Hiszpanii,
• Leopolda, księcia Salerno (1790-1851) - poślubił swoją siostrzenicę - Marię Klementynę Austriacką (córkę Marii Teresy i Franciszka II).

[edytuj] I koalicja antyfrancuska

Maria Karolina zdominowała swojego męża i to ona faktycznie sprawowała władzę w ich królestwie. Na początku Wielkiej Rewolucji Francuskiej królowa sympatyzowała z rewolucjonistami, ale kiedy obalono monarchię we Francji, a następnie zgilotynowano króla Ludwika XVI (21 stycznia 1793) i królową Marię Antoninę (16 października 1793), zmieniła zdanie.

Królowa i jej małżonek byli przerażeni wydarzeniami we Francji i dzięki poparciu Johna Actona i ambasadora Wielkiej Brytanii - Williama Hamiltona, Maria Karolina przekonała męża do utworzenia w 1798 armii neapolitańskiej i sycylijskiej. Armia ta wystąpiła przeciw rewolucyjnej Francji razem z innymi państwami, w ramach I koalicji antyfrancuskiej. Pokój z Francją zawarto jednak już w 1796.

[edytuj] Republika Partenopejska

Na początku 1799, Francuzi stanęli po brami Neapolu, a król Ferdynand uciekł na Sycylię. Francuzom udało się zdobyć miasto z pomocą szlachty i mieszczaństwa, którzy zbuntowali się przeciwko Ferdynandowi i Marii Karolinie. W styczniu 1799 życia powołano Republikę Partenopejską, a król został zdetronizowany. W czerwcu wojsk wysłane przez Ferdynanda pod dowództwem kardynała Ruffo zdobyły Neapol i przywróciły stary porządek. Jeszcze przez przypłynięciem sojuszniczej floty króla Ferdynanda (pod dowództwem Horatio Nelsona), został podpisany pokój między Neapolitańczykami a Francuzami.

Król i królowa jednomyślnie postanowili nie okazywać łaski żadnemu rewolucjoniście. Dzięki pomocy Emmy, lady Hamilton, przyjaciółki królowej, zony brytyjksiego ambasadora i kochanki Nelsona - również bliskiego przyjaciela królowej, udało się złapać kilka tysięcy rebeliantów, którzy następnie zostali powieszeni.

[edytuj] Detronizacja i śmierć

W 1806, Ferdynand ponownie został zdetronizowany tym razem przez Napoleona Bonaparte. Królem Neapolu Napoleon zrobił swojego brata - Józefa. Maria Karolina jako de facto samodzielna władczyni utrzymała swoją władzę na Sycylii do 1812. W 1812 jej mąż nieoficjalnie abdykował na korzyść ich syna - regenta Franciszka, co pozbawiło królową wszelkich jej wpływów. Maria Karolina została odesłana na wygnanie do swojej ojczyzny Austrii, gdzie zmarła w 1814. Po jej śmierci jej mąż pozostał pod wpływem Austrii, oraz ożenił się ponownie.