Marszałek nadworny koronny
Z Wikipedii
Marszałek nadworny koronny (łac. mareschalus curiae) – urząd centralny I Rzeczypospolitej.
[edytuj] Historia urzędu
Powstał w 1409, gdy dotychczasowy marszałek nadworny króla polskiego został marszałkiem wielkim koronnym. Wtedy to, gdy kompetencje marszałka wielkiego uległy poszerzeniu dano mu do pomocy marszałka nadwornego koronnego.
[edytuj] Zakres kompetencji urzędu
Był zastępca marszałka wielkiego koronnego i mógł działać samodzielnie tylko pod jego nieobecność. Do jego zwykłych kompetencji należał nadzór nad dworem królewskim. Jako jeden z 10 ministrów Rzeczypospolitej wchodził do senatu.
[edytuj] Zobacz też
Paszek z Bogumilowic • Piotr Niedźwiedzki • Jędrzej Brochocki • Wawrzyniec Zaremba z Kaliny • Domarat Kobylański • Jakub Przekora z Morawian • Mikołaj Lanckoroński • Piotr Oleśnicki z Sienna • Andrzej Tęczyński z Rabsztyna • Jan Lanckoroński • Jan Bejzat z Mokrska • Mikołaj Zakrzowski • Hynek z Balic, z Gorenic • Jan Lanckoroński z Brzezia • Jan Bejzat z Mokrska • Michał Lasocki • Paweł Jesieniecki • Piotr Kurozwęcki • Stanisław Lanckoroński • Rafał Leszczyński • Jan Tęczynski z Rabsztyna • Stanisław Jarocki • Piotr Kmita Sobieński • Jan Tęczyński • Stanisław Maciejowski • Stanisław Wolski • Stanisław Barzi • Andrzej Opaliński • Andrzej Zborowski • Stanisław Przyjemski • Prokop Sieniawski • Mikołaj Wolski • Andrzej Przyjemski • Łukasz Opaliński • Stanisław Przyjemski • Adam Kazanowski • Jerzy Sebastian Lubomirski • Łukasz Opaliński • Jan Klemens Branicki • Stanisław Herakliusz Lubomirski • Mikołaj Hieronim Sieniawski • Hieronim Augustyn Lubomirski • Józef Karol Lubomirski • Kazimierz Ludwik Bieliński • Kazimierz Józef Sanguszko • Wojciech Dąmbski • Stanisław Chomętowski • Stefan Potocki • Franciszek Bieliński • Jerzy August Mniszech • Franciszek Wielopolski • Franciszek Rzewuski • Kazimierz Raczyński • Stanisław Kostka Bieliński