Łukasz Opaliński młodszy

Z Wikipedii

Herb Łodzia

Ten artykuł dotyczy Łukasza Opalińskiego młodszego. Zobacz też: Łukasz Opaliński starszy.

Łukasz Opaliński herbu Łodzia (1612-1662) – marszałek nadworny koronny od 1650, starosta pobiedziński (od 1631), podkomorzy kaliski (1638 - 1640) podkomorzy poznański od (1640), poeta, pisarz polityczny, marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1638. W przeciwieństwie do poglądów brata, jego zainteresowania polityczne obracały się wokół stronnictwa króla i jego dworu.

Syn Piotra Opalińskiego, wojewody poznańskiego i Zofii z Kostków, brat Krzysztofa. Wszechstronnie wykształcony, był wychowankiem Akademii Lubrańskiego w Poznaniu, jak też uniwersytetów w Louvain, Orleanie i Padwie.

W 1639 ożenił się z Izabelą Tęczyńską, co pozwoliło mu odziedziczyć rozległe dobra Tęczyńskich. Dzięki tym funduszom zgromadził jedną z największych bibliotek ówczesnej Europy.

Działalność polityczną rozpoczął w wieku 20 lat na sejmie w 1632, na którym głosował za wyborem królewicza Władysława na króla Polski. Wielokrotnie posłował na sejmy i był członkiem rozmaitych komisji sejmowych (wojskowych, skarbowych i traktatowych). Po śmierci Władysława IV podpisał elekcję Jana Kazimierza i wiernie stał przy królu w czasie "potopu", popierając także dworskie projekty elekcji vivente rege na sejmach w 1661 i 1662.

W 1661 wspierał powstanie pierwszej polskiej gazety Merkuriusza Polskiego.

Pochowany w kościele farnym w Końskowoli, w sarkofagu opatrzonym rzeźbą personifikującą Vanitas - Marność Życia.

[edytuj] Główne dzieła

Rozmowa plebana z ziemianinem albo Dyskurs o postanowieniu teraźniejszym Rzeczypospolitej i o sposobie zawierania sejmów (1641)
Polonia defensa contra Joannem Barclaium (1648, po łacinie)
Coś nowego... (1652)
De officiis libri tres (1659) - teksty źródłowe do nauki etyki w kolegiach jezuickich
Poeta nowy (1661)