Mateusz Butrymowicz
Z Wikipedii
Mateusz Butrymowicz | |
Topór |
|
Data urodzenia | 1745 |
Data śmierci | 1814 |
Rodzina | Butrymowiczowie |
Rodzice | Jakub Butrymowicz Anastazja NN. |
Mateusz Butrymowicz herbu Topór (1745-1814) - sędzia grodzki piński, poseł na Sejm Wielki, kawaler orderów, zaufany hetmana Michała Kazimierza Ogińskiego.
Ukończył pińskie kolegium jezuickie. Od 1776 roku porucznik petyhorski. Był topografem i kartografem wojskowym. W 1778 roku objął godność koniuszego pińskiego, w 1780 - miecznika. Od 1783 roku sędzia grodzki piński, od 1785 - podstarosta piński.
W 1781 i 1786 roku był deputatem do Trybunału Litewskiego. Od 1788 roku był posłem na Sejm Wielki, wchodził w skład komisji skarbowej i komisji ds. buntów. Na sejmowym posiedzeniu 16 kwietnia 1789 roku oskarżył prawosławnych duchownych o wywołanie buntów wśród chłopów. Między innymi wskutek jego głosu Sejm uchwalił konstytucję nakazującą im składanie przysięgi wiernopoddańczej, a także zezwalającej na wydalenie prorosyjskich agitatorów [1]. W czasie obrad Sejmu wiele zajmował się również tematyką żydowską, był propagatorem szerokiego udziału Żydów we wszelkich dziedzinach życia społeczno-politycznego, gospodarczego i kulturalnego Polski [2]. Swoje poglądy wyłożył w opracowaniu Sposób uformowania Żydów polskich w pożytecznych krajowi obywatelów [3].
Należał do inicjatorów budowy Kanału Ogińskiego i Kanału Królewskiego, a także projektu wybicia traktów z Pińska do Słonimia oraz na Wołyń [4]. Za zasługi dla komunikacji odznaczonym orderami: Orła Białego i Świętego Stanisława.
Brak jest informacji co do jego losów po wojnie w obronie Konstytucji 3 Maja.
Świetnie zarządzał osobistym majątkiem, w Pińsku zbudował pałac w stylu klasycystycznym. Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną miał córkę Józefę, wydaną za Michała Ordę. Synem tej pary, wnukiem Mateusza Butrymowicza był Napoleon Orda.
Imię Mateusza Butrymowicza nosiła w dwudziestoleciu międzywojennym jedna ze szkół powszechnych w Lublinie (obecna Szkoła Podstawowa nr 24 im. Partyzantów Lubelszczyzny w Lublinie) [5].
Przypisy
- ↑ Antoni Mironowicz, Ihumen Sawa Palmowski w latach Sejmu Wielkiego, Kamunikat.org link poprawny na 29 kwietnia 2008 roku
- ↑ Waldemar Piasecki, Prawo do własnego Holocaustu, Magazyn internetowy Forum link poprawny na 29 kwietnia 2008 roku
- ↑ Andrzej Waśko, O modernizacji Polski w epoce kryzysu suwerenności państwa (1698-1795), Ośrodek Myśli Politycznej link poprawny na 29 kwietnia 2008
- ↑ Andrzej Krajewski, Polskie drogi, serwis Motofakty.pl link poprawny na 29 kwietnia 2008 roku
- ↑ Waldemar Piasecki, Prawo...
[edytuj] Bibliografia
- Helena Waniczkówna, Butrymowicz Mateusz, (w:) Polski Słownik Biograficzny, Wrocław-Kraków, 1937.