Maurycy Hauke
Z Wikipedii
Maurycy Hauke (ur. 26 października 1775, Seifersdorf, Saksonia - zm. 29 listopada 1830, Warszawa) — generał broni armii Królestwa Polskiego. Syn Fryderyka Karola Hauke i Salomei Schweppenhäuser. Ojciec Julii Hauke - morganatycznej żony księcia Aleksandra Heskiego, tym samym dziadek m.in.: Aleksandra Battenberga, księcia Bułgarii oraz Henryka Battenberga, prapradziadek Filipa księcia Edynburga, męża Królowej Elżbiety II.
W armii polskiej od 1790 w stopniu podporucznika - kształcił się w szkole artylerii w Warszawie. 15 marca 1791 awansował na porucznika, a 3 sierpnia 1794 r. - na kapitana. Uczestnik wojny z Rosją w 1792 r. oraz powstania kościuszkowskiego, w którym uczestniczył między innymi w obronie Warszawy. Po upadku insurekcji pozostawał poza wojskiem.
W 1798 r. wstąpił do Legionów Polskich we Włoszech i służył w artylerii. Walczył min. w obronie Mantui, gdzie dostał się do niewoli austriackiej. Potem służył w armii Księstwa Warszawskiego, m. in. krótko jako szef sztabu armii. Następnie pełnił funkcje: zastępcy dowódcy 3 legii (dywizji), dowódcy brygady w dywizji gen. Józefa Zajączka w kampanii 1809 r., komendanta Twierdzy Zamość w kampanii 1813 r., gdzie wsławił się długotrwałą i bohaterską obroną i uzyskał honorowe warunki kapitulacji. Awansował na stopień pułkownika 20 grudnia 1806 r. Generał brygady od 27 grudnia 1807 r., generał dywizji od 3 lutego 1813 - na stanowisku komendanta twierdzy Zamość.
Następnie służył w armii Królestwa Polskiego na stanowisku generalnego kwatermistrza (od 22 stycznia 1815 r.) Na tym stanowisku otrzymał 3 września 1826 r. awans do stopnia generała artylerii (generała broni) oraz indygenat z herbem Bosak. Od 1829 r. hrabia i senator Królestwa Polskiego. Awanse te były nagrodą za wierność i gorliwość w wykonywaniu rozkazów wlk. ks. Konstantego.
Zdecydowany przeciwnik powstania listopadowego. Zginął 29 listopada 1830 z rąk powstańców (padł pod prawym lwem przed Pałacem Namiestnikowskim w Warszawie) na oczach swojej żony (umarła wskutek szoku wkrótce po tym) i trójki dzieci, które zostały wzięte na pod prawną opiekę i wychowanie cara Mikołaja I. Dzięki temu córka Maurycego, Julia została damą dworu żony następnego cara Aleksandra II, Marii Aleksandrowny, księżniczki z Hesji-Darmstadt.
Gen. Hauke pochowany został w kościele Kapucynów, potem wraz z sześcioma innymi Polakami "wiernymi monarsze" na rozkaz cara Mikołaja I upamiętniony został na nieistniejącym od r. 1917 imponującym obelisku wzniesionym na Placu Saskim.
