Maurycy Wolff

Z Wikipedii

Maurycy Wolff herbu Postęp, (ur. 11 lutego 1798 w Warszawie, zm. 26 kwietnia 1861 tamże) - znany lekarz warszawski.

Przodkiem rodziny Wolff był Abraham Emanuel, nadworny lekarz księcia Augusta Sułkowskiego, później generalny sztabslekarz wojsk polskich, którego syn Ferdynand August (1768 - 1846), wybitny lekarz, żonaty z Beatą Barbarą Michler, uszlachcony w roku 1820, był ojcem Maurycego.

Po ukończeniu Liceum Warszawskiego w roku 1813 Maurycy Wolff rozpoczął studia w warszawskiej Szkole Lekarskiej, ale został z jakichś powodów (prawdopodobnie za przynależność do korporacji akademickiej) z niej usunięty w roku 1817, po czym kontynuował studia za granicą, w Berlinie, Paryżu i Würzburgu, gdzie otrzymał w roku 1819 doktorat medycyny. Po dwuletniej praktyce w różnych szpitalach niemieckich Wolff powrócił w r. 1821 do Warszawy i otworzył tam prywatną praktykę. Wziął udział jako lekarz wojskowy w Powstaniu Listopadowym, niosąc pomoc rannym w lazarecie urządzonym w koszarach Mirowskich. Już w czasie powstania otrzymał stanowisko ordynatora warszawskiego Szpitala św. Ducha, którym pozostał do roku 1832, po czym powrócił do swej prywatnej praktyki. Bardzo wzięty lekarz, był znany z tego, że ubogich leczył bezpłatnie.

Maurycy Wolff był dwukrotnie żonaty: 1822 z Antoniną Nowakowską, z którą miał syna Maurycego (1825-1884), urzędnika ceł w Petersburgu i od 1855 z Wiktorią Borzęcką, z którą miał syna Konstantego (1856-1923), generała carskiego.

Maurycy Wolff został pochowany 29 kwietnia 1861 na warszawskich Powązkach. Na pogrzebie zjawiły się liczne rzesze warszawian.

[edytuj] Bibliografia

• Stanisław Szenic, Cmentarz Powązkowski 1851-1890, Warszawa 1982