Michał Grabowski (generał)
Z Wikipedii
Michał Grabowski herbu Topór (ur. 1773, zm. 17 sierpnia 1812) – generał brygady wojsk polskich Księstwa Warszawskiego.
Syn Jana Jerzego Grabowskiego i Elżbiety z Szydłowskich, przyrodni[1] brat Stanisława Grabowskiego. Pozostawał pod opieką Stanisława Augusta Poniatowskiego, który czuwał nad biegiem jego kariery wojskowej. Był majorem 5 Pułku Piechoty w czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1792. Jako adiutant królewski w insurekcji kościuszkowskiej znalazł się w otoczeniu króla, któremu później po III rozbiorze Polski towarzyszył w Grodnie i Sankt Petersburgu. Brał udział w kampanii 1807 roku. Mianowany generałem brygady, został komendantem placu w Gdańsku, a nieco później został komendantem budowanej jeszcze Twierdzy Modlin.
W 1811 wysłany w misji wojskowej do Drezna. W czasie ataku Napoleona na Rosję w 1812 był dowódcą II Brygady 8. Dywizji w V Korpusie Wielkiej Armii. 4 grudnia 1812 podpisał w Grodnie akces do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego. Został mianowany gubernatorem Mohylewa.
Zginął w czasie szturmu murów Smoleńska 17 sierpnia 1812.
Przypisy
- ↑ R. T. Prinke, Poradnik genealoga-amatora, Warszawa 1992, s. 60 (tablica 14: Rodowód potomków króla Stanisława Augusta Poniatowskiego).
[edytuj] Zobacz też
- Michał Grabowski (polski aktor)
