Muzyka romantyczna
Z Wikipedii
Romantyzm w muzyce zaczął się rodzić już za życia Beethovena, w okresie po rewolucji francuskiej, kiedy to w całej Europie zaczęły zachodzić zmiany o przełomowym znaczeniu. Najwyższym celem romantyków było połączenie religii, nauki i życia w jedną wyższą, wspólną jakość, jaką była sztuka. Najkrócej można powiedzieć, że romantyzm zrodziła potrzeba i pragnienie wolności. Ta idea pozostała żywa we wszystkich następnych pokoleniach twórców, aż do dnia dzisiejszego.
Spis treści |
[edytuj] Naczelne hasła romantyzmu
"Sztuka dla sztuki" co znaczyło, że muzyka przestała być pisana i komponowana na życzenie, ale wtedy kiedy muzyk miał natchnienie i chciał przekazać własną wypowiedź, wyraz jego idei. Miał powrócić do natury, do dawnych wierzeń ludowych i korzeni kultury jego narodu.
"Sztuka totalna" co znaczyło, że muzyka przemawiała do odbiorcy różnymi środkami wyrazu jednocześnie (np. barwą, słowem, dźwiękiem), by w jak najbogatszy i najszerszy sposób wyrazić uczucia człowieka.
[edytuj] Szkoły narodowe
- niemiecka (Carl Maria von Weber i Richard Wagner)
- norweska (Edvard Hagerup Grieg)
- czeska (Bedřich Smetana i Antonín Dvořák)
- polska (Stanisław Moniuszko i Fryderyk Chopin)
- rosyjska (Piotr Czajkowski i Mikołaj Rimski-Korsakow)
- hiszpańska (Isaac Albéniz)
- francuska (César Franck)
[edytuj] Inne daty rozpoczęcia romantyzmu
- 1801 - data stworzenia przez L. van Beethovena Sonaty fortepianowej nr 14 cis-moll op. 27 nr 2
- 1821 - wystawienie opery Wolny Strzelec Karola Marii Webera
- 1830 - wykonanie symfonii "fantastycznej" H.Berlioza
[edytuj] Cechy romantyzmu w muzyce
- Przewaga treści nad formą
- Programowość w muzyce (utwór ma treść pozamuzyczną)
- Uczuciowość
- Subiektywizm, indywidualizm twórców
- Synteza wszystkich sztuk. Silne związki z literaturą. Powstają liczne pieśni solowe z towarzyszeniem fortepianu, opery i utwory programowe (Obrazki z wystawy Musorgskiego, Karnawał zwierząt Saint-Saensa).
- Elementy narodowe i ludowe
- Tematyka fantastyczna i baśniowa
- Rozwój wirtuozostwa
- Rozwój instrumentacji
- Rozszerzenie harmoniki
- Rozwój muzykowania domowego
- Powstawanie szkół narodowych: jest to grupa ludzi opierająca się o muzykę narodową.
- emocjonalizm (wyrazanie uczuć)
- ludowość (związek muzyki z folklorem swojego narodu, sięganie do motywów muzyki ludowej)
[edytuj] Główni przedstawiciele romantyzmu w muzyce
- Franz Schubert
- Robert Schumann
- Felix Mendelssohn-Bartholdy
- Niccolo Paganini
- Edward Grieg
- Fryderyk Chopin
- Stanisław Moniuszko
- Henryk Wieniawski
- Carl Maria von Weber
- Johannes Brahms
- Hector Berlioz
- Antonín Dvořák
- Bedřich Smetana
- Ferenc Liszt
- Gustav Mahler
- Anton Bruckner
- Hans von Bülow
- Richard Wagner
- Richard Strauss
- Camille Saint-Saëns
- Piotr Czajkowski
- Modest Musorgski
- Giovanni Bottesini
