Myczkowce

Z Wikipedii

Współrzędne: 49°26'14" N 22°24'37" E49.4372222 22.4102778 (Myczkowce)


Myczkowce
Województwo	podkarpackie
Powiat	leski
Gmina	Solina
Położenie	49° 26' 14'' N 22° 24' 37'' E
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności	510
Strefa numeracyjna (do 2005)	13
Tablice rejestracyjne	RLS
Położenie na mapie Polski Myczkowce

Myczkowce – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie leskim, w gminie Solina.

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Jedna znajstarszych osad w Bieszczadach założona w 1376 r. Wtedy to starosta sanocki rozgraniczył dwie sąsiadujące wsie szlacheckie stanowiące własność Oleśki (Olescho): Myczkowce i Terpiczów (dziś Średnią Wieś). Podział zatwierdził król Władysław Jagiełło w 1425 r. przywilejem królewskim. W 1436 r. – Jan Goligyan w imieniu żony Małgorzaty wystąpił do sądu grodzkiego w Sanoku przeciw Mikołajowi Kmicie kasztelanowi przemyskiemu, który zajął gwałtem dobra ojczyste Małgorzaty Goligyan, przypadłe jej po bracie zm. Janie Kmicie i jego dzieciach z Bachórza, tj. zamek Sobień z wsiami doń należącymi Olszanica, Myczkowce, Rajskie i inne. Spór ten trwał do 1441 r., aż gdy doszło do ugody między Małgorzatą a jej stryjem Mikołajem Kmitą z Wiśnicza, kasztelanem przemyskim. Małgorzata była wtedy żoną Mościca z Wielkiego Koźmina. Odstąpiła Mikołajowi i jego synom zamek Sobień z wsiami do niego należącymi jak Huzele, Myczkowce, Uherce i inne. Nowy prawowity właściciel zastawiał dwukrotnie wieś Myczkowce jako poręczenie za zaciągnięte pożyczki m.in. w roku 1445, 1446, a jego synowie w 1449 i w 1453 r. W 1456 r. Myczkowce wraz z innymi wsiami klucza dóbr sobieńskich znowu zostały najechane i zajęte przez Jana Kmitę z Wiśnicza, kasztelana lwowskiego. Nowi właściciele zajętych dóbr (w tym Myczkowiec) Stanisław, Mikołaj i Jan Kmitowie, bracia z Wiśnicza i synowie Mikołaja z Sobnia dochodzą w sądzie swych praw do dóbr sobieńskiech przypadłych im „sorte vulgariter loszem”: tj. zamku Sobień i wsi Lesko, Myczkowce, Uherce, Olszanica i innych. W 1477 r. źródła (Archiwum m. Leska) podaje wiadomość o „via antiqua Mieczkowska” w Lesku. W 1479 r. – Jan i Stanisław Kmitowie – dziedzice na Sobieniu – zastawiali wsie Myczkowce i Bóbrkę Piotrowi z Rytarowiec, podkomorzemu sanockiemu. W Myczkowcach był wówczas dwór z folwarkiem, rolami, łąkami i młynem. W 1483 r. Jan Kmita – dziedzic z Sobienia – zastawił bratu swemu ks. Stanisławowi, kanonikowi sandomierskiemu 4 wsie: Myczkowce, Uherce, Bóbrkę i Solinę za pożyczone 1000 grzywien. W 1488 r. – nowym właścicielem Myczkowiec i wsi klucza sobieńskiego jest Stanisław Kmita, dziedzic z Sobienia. W tym też roku Maciej Bal podkomorzy sanocki i ks. Piotr Bal (bracia rodzeni) pozwali do sądu tegoż Stanisława Kmitę z pobliskiego zamku Sobień za to, „że nie chciał sypać granic między wsiami tam, gdzie ich było brak W 1489 r. Stanisław Kmita, kasztelan sanocki zapisał swej żonie Katarzynie, córce Jana Amora z Tarnowa 6000 złotych wegierskiech na połowie swych dóbr: tj. zamku Sobień, miasta Leska, wsi Myczkowce, Rajskie i inne. W 1491 r. Myczkowce zmieniły na kilkanaście lat właścicieli.

W 1885 r. – według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego ... wieś należała do parafii rz. – kat. w Uhercach, posiadała cerkiew drewnianą i murowaną kaplicę gr. kat. należącą do parafii w Bóbrce.

W dworze Wiktora Złockiego mieszkały 33 osoby, a w pozostałej części wsi 465. spośród 498 mieszkańców 156 było wyznania rzymsko – katolickiego, 291 grecko-katolickiego i 51 izraelitów wyznania mojżeszowego. Do roku 1939 we wsi znajdował się dwór, którego właścicielem był hr. Klemens Dzieduszycki. Istnieje jeszcze należący do niego spichlerz z XIX w. i kapliczka z 1848 r. W 1939 r. – San stał się linią graniczną z Niemcami, a Myczkowce (do 21 VI 1941 r.) znalazły się pod okupacją sowiecką. Rosjanie z tej granicznej miejscowości usunęli natychmiast inteligencję wywożąc potencjalnych przywódców w głąb ZSRR i wprowadzili swoje rządy.

Po wkroczeniu AR doszło do bratobójczych napadów sotni UPA na tę miejscowość 28 VIII 1944 r. – banderowcy z UPA w czasie napadu na polskie zagrody zamordowali 4 osoby. 2 X 1945 r. – UPA zaatakowała zwiad konny 34 pp w pobliskiej Bereźnicy Niżnej i spaliła przy tym tę wieś. 3 X 1945 r. – w dniu następnym - podczas kolejnego napadu UPA na Myczkowce - nastąpiła pacyfikacja wsi, zamordowano 11 Polaków i podpalono ich domy. Spalono też pobliską Solinę mordując 15 Polaków. 7 X 1945 r. – w czasie trzeciego napadu UPA zamordowano kolejne 3 osoby i podpalono zabudowania zamieszkałe przez Polaków.

1956 – 1960 – wybudowano zaporę wodną na Sanie u stóp dawnego Grodziska i powstało Jezioro Myczkowieckie. 1994 r. – „Caritas” Archidiecezji Rzeszowskiej przejęła byłe koszary po jednostce wojskowej i ośrodku wypoczynkowym rodzin wojskowych tworząc własny nowoczesny Ośrodek Wypoczynkowo – Rehabilitacyjny

Znajduje się tu rzymskokatolicki kościół parafialny pw. MB Częstochowskiej oraz ściana skalna - pomnik przyrody.

Bibliografia;

Bieszczady – Przewodnik. Wydanie ósme aktualizowane. Pruszków 2002.
Aleksander Fredro; „Trzy po trzy”. Pamiętnik.
Aleksander Fredro; Bajenda albo opowieść o Kamieniu nad Liskiem.
Adam Fastnacht; Słownik Historyczno-Geograficzny Ziemi Sanockiej w średniowieczu, część 1, Brzozów 1991; część 2, Brzozów –Wzdów - Rzeszów 1998 i cześć 3, Kraków 2002.
Stanisław Kłos, Bieszczady – przewodnik. Warszawa 1986.
Oskar Kolberg; Sanockie – Krośnieńskie cz. I. Dzieła Wszystkie t. 49.
Słownik Geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich..., T. 6