Mykoła Palijenko
Z Wikipedii
Mykoła Wasiliowicz Palijenko, ukr. Микола Васильович Палієнко (ur. 30 września 1896 r. w kijowskiej guberni w Rosji, zm. 21 lipca 1944 r. pod Brodami) – ukraiński wojskowy (podpułkownik), oficer kontraktowy Wojska Polskiego (major), dowódca dywizjonu ciężkiej artylerii w 14 Dywizji Grenadierów SS
Ukończył gimnazjum w Białej Cerkwi, a w 1915 r. kolegium inżynierskie. Następnie rozpoczął studia matematyczne na uniwersytecie w Kijowie. Od listopada 1916 r. brał udział w I wojnie światowej w szeregach armii rosyjskiej. Po demobilizacji w lutym 1918 r. powrócił na studia. W grudniu tego roku wstąpił do Armii Czynnej Ukraińskiej Republiki Ludowej. Służył w dywizjonie artylerii. Doszedł do stopnia podpułkownika. Od 1921 r. znajdował się na emigracji w Polsce. Ukończył akademię sztabu generalnego, zostając oficerem kontraktowym Wojska Polskiego w stopniu majora. Po wybuchu II wojny światowej podjął współpracę z Niemcami. Na pocz. 1940 r. pracował w zakładach cukrowniczych jako starszy chemik. Po ataku Niemiec na ZSRR został przydzielony do kwatermistrzostwa w sztabie Grupie Armii "Południe" gen. Gerda von Runstedta. Na pocz. 1943 r. objął w stopniu Waffen-Sturmbannführera der SS dowództwo dywizjonu ciężkiej artylerii w nowo formowanej 14 Dywizji Grenadierów SS "Galizien". Od pocz. lutego 1944 r. dowodził artylerią SS-Kampfgruppe "Beyersdorf", wydzielonej z dywizji do walki z polską i sowiecką partyzantką na Lubelszczyźnie. Zginął 21 lipca tego roku pod Brodami podczas ciężkich walk z Armią Czerwoną.
