Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych
Z Wikipedii
Naczelni Wodzowie i Dowódcy Wojska Polskiego
Gen. Józef Haller - Pierwszy Wódz Naczelny Armii Polskiej po 123 latach niewoli mianowany na to stanowisko dnia 4 października 1918 roku przez Polski Komitet Narodowy z siedzibą w Paryżu.[1]
Naczelny Wódz w latach 1918-1920
Pierwszy Marszałek Polski Józef Piłsudski
Naczelny Wódz w kampanii wrześniowej 1939
Marszałek Polski Edward Rydz-Śmigły - Generalny Inspektor Sił Zbrojnych od 12 maja 1935 do 7 listopada 1939, Naczelny Wódz od 1 września do 7 listopada 1939.
W dniu 27 września 1939 w m. Dragoslavele napisał list do Prezydenta RP o następującej treści „Do Pana Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. Wobec tego, że jestem internowany i pozbawiony wolności – składam funkcję Naczelnego Wodza do dyspozycji Pana Prezydenta – Rydz Śmigły”.
Naczelni Wodzowie Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie:
Generał broni Władysław Sikorski - Naczelny Wódz i Generalny Inspektor Sił Zbrojnych w okresie od 7 listopada 1939 do 4 lipca 1943
Generał broni Kazimierz Sosnkowski - Naczelny Wódz i Generalny Inspektor Sił Zbrojnych w okresie od 8 lipca 1943 do 30 września 1944, kiedy to został zdymisjonowany na żądanie rządu brytyjskiego za krytykę aliantów w kwestii pomocy dla powstania warszawskiego.
Generał dywizji Tadeusz Bór-Komorowski - dekretem Prezydenta RP z dnia 30 września 1944 mianowany Naczelnym Wodzem z zastrzeżeniem, że „Pan Generał wstępuje w prawa i obowiązki Naczelnego Wodza z chwilą rozpoczęcia swych czynności w siedzibie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej i Rządu”, co nastąpiło w dniu 21 czerwca 1945. W okresie od 5 października 1944 do 5 maja 1945 kiedy gen. Komorowski przebywał niewoli niemieckiej obowiązki Naczelnego Wodza wykonywali: Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, Minister Obrony Narodowej i szef Sztabu Naczelnego Wodza. Po uwolnieniu z niewoli funkcję Naczelnego Wodza wykonywał do dnia 8 listopada 1946.
Generał broni Władysław Anders - pełniący obowiązki Naczelnego Wodza i Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych w okresie od 26 lutego do 21 czerwca 1945. Naczelny Wódz i Generalny Inspektor Sił Zbrojnych w okresie od 8 listopada 1946 do 1954.
Naczelny Dowódca Wojska Polskiego w latach 1944-1947
Marszałek Michał Rola-Żymierski - mianowany Naczelnym Dowódcą Wojska Polskiego postanowieniem Krajowej Rady Narodowej z dnia 22 lipca 1944
Zwierzchnik Sił Zbrojnych PRL i Naczelny Dowódca na okres wojny
Generał armii Wojciech Jaruzelski - w listopadzie 1983 Wojciech Jaruzelski łączący funkcje państwowe – Prezesa Rady Ministrów i Ministra Obrony Narodowej z funkcją partyjną - I sekretarza Komitetu Centralnego PZPR postanowił formalnie przekazać kierowanie Siłami Zbrojnymi PRL gen. broni Florianowi Siwickiemu, lecz nie zamierzał pozbawiać się bezpośredniego wpływu na jeden z dwóch najważniejszych resortów. W tym celu podjął działania zwieńczone w dniu 22 listopada 1983 następującymi decyzjami organów ustawodawczych i wykonawczych państwa:
- Sejm powołał jednomyślnie gen. broni Floriana Siwickiego na stanowisko Ministra Obrony Narodowej,
- Sejm powołał gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego na stanowisko przewodniczącego Komitetu Obrony Kraju i Zwierzchnika Sił Zbrojnych PRL,
- Rada Państwa mianowała gen. armii Wojciecha Jaruzelskiego Naczelnym Dowódcą Sił Zbrojnych na okres wojny.
[edytuj] Źródła:
- Tadeusz Bór-Komorowski, Armia podziemna, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08338-X,
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski Niepodległej, Warszawa 1991,
- Ryszard Mirowicz, Edward Rydz-Śmigły. Działalność wojskowa i polityczna, Warszawa 1988, ISBN 83-202-0603-0,
- Piotr Stawecki, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Warszawa 1994, ISBN 83-11-08262-6,
- Polski czyn zbrojny w II wojnie światowej, tom II, Walki formacji polskich na zachodzie 1939-1945, Warszawa 1981, opracowanie zbiorowe pod redakcją Witolda Biegańskiego, ISBN 83-11-06577-2,
[edytuj] Zobacz też:
- Polscy generałowie
- Naczelny dowódca sił zbrojnych
- Generalny Inspektor Sił Zbrojnych
- Najwyższy Naczelnik Siły Zbrojnej Narodowej
- Wodzowie naczelni powstania listopadowego
- dyktatorzy powstania styczniowego
Przypisy
- ↑ Armia Hallera osiągnęła w zimie 1918 na 1919 r. stan liczebny 90 tysięcy żołnierzy w składzie sześciu świetnie wyposażonych dywizji. W tym składzie i liczebności ta armia powróciła wiosną 1919 roku do kraju a następnie odegrała olbrzymią rolę w doprowadzeniu do zwycięskiego końca toczących przez Polskę wojen z Ukraińcami i Rosją. Dla porównania z armią gen. Hallera podaję, że utworzone przez Piłsudskiego Legiony w 1914 roku liczyły 22 tysiące żołnierzy a utworzona przez Niemców Armia Polska w Warszawie, nad którą Piłsudski z woli Niemców objął władzę, liczyła 11 listopada 1918 roku 9373 żołnierzy. Stanisław Kochanowski ("Szczerbiec nr 1/1993) http://www.endecja.pl/biografie/osoba/125