Nereusz Ostaszewski
Z Wikipedii
| Nereusz Ostaszewski | |
 Ostoja |
|
| Data urodzenia | ok. 1750 |
| Data śmierci | ok. 1800 |
| Rodzina | Ostaszewscy |
| Rodzice | Florian Antoni Ostaszewski Marianna Bartołd (Bartołt) |
| Małżeństwo | Joanna Miszewska |
| Dzieci | Józef Gabriel Ostaszewski |
Nereusz Ostaszewski herbu Ostoja (ur. ok. 1750), poseł na Sejm Czteroletni, szambelan króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Brat biskupa płockiego Tomasza Ostaszewskiego
Nereusz Ostaszewski (właściwie Filip Nereusz Ostaszewski) urodził się około 1750 r. jako syn Floriana Antoniego Ostaszewskiego, skarbnika bracławskiego, a od 1765 r. wojskiego ciechanowskiego, i Marianny z Bartołtów. Jego ojciec był właścicielem dóbr ziemskich Gołotczyzna w ziemi ciechanowskiej, nabytych w 1757 roku od Wawrzyńca Celińskiego, skarbnika czernichowskiego [1]
W latach 1782-1786 był Nereusz Ostaszewski lustratorem generalnym skarbu koronnego dla Mazowsza, a od 1789 szambelanem króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W związku z uchwaloną przez Sejm w dniu 30 maja 1789 "ofiarą z dóbr ziemskich i duchownych" wszedł do komisji "ofiary" dla powiatu ciechanowskiego [2].
W 1790, gdy wybrano kolejny komplet posłów do obradującego od 1788 roku Sejmu (który obradował odtąd w podwojonym składzie), wszedł do izby poselskiej jako delegat ziemi ciechanowskiej. Uczestniczył w uchwaleniu Konstytucji 3 maja.
Po przystąpieniu króla Stanisława Augusta do konfederacji targowickiej złożył mandat poselski potwierdzając to deklaracją w dniu 2 listopada 1792 treści:"J.W. Nereusz Ostaszewski, Chambelan Jego Król. Mości i poseł ziemi ciechanowskiej na Sejm zeszły wybrany, dobrowolnie zeznał, jako dość czyniąc zwierzchniej dziś władzy, to jest Konfederacji Generalnej Korony w Targowicy pod laską JWP Stanisława Szczęsnego Potockiego, Generała Artylerii Koronnej i wszelkim od tejże wydanym Uniwersałom, składa funkcję poselską i tejże odstępuje, a takowe oświadczenie własnej ręki swojej podpisem zatwierdza".[3]
Nereusz Ostaszewski miał liczne rodzeństwo: Jana (od 1785 chorążego przasnyskiego, żonatego najpierw z Franciszką Nakielską, a następnie Józefą z Okęcką), Tomasza (w latach 1809-1817 biskupa płockiego), Antoniego (od 1782 adjutanta w randze kapitana w korpusie milicji skarbu koronnego), Tadeusza (od 1781 podwojewodzego ciechanowskiego), Teodora (w 1783 burgrabiego zakroczymskiego), Bazylego (od 1782 instygatora komisji skarbu koronnego), Ignacego, Elżbietę zamężną za Tomaszem Łebkowskim, Brygidę zamężną za Teofilem Żółtowskim, Anieszkę-Franciszkę zamężną za Jakubem Miszewskim i wcześnie zmarłą Magdalenę. [4]
Nereusz Ostaszewski był od lat osiemdziesiątych XVIII wieku właścicielem dóbr Przybojewo i Wólka Przybójewska w ziemi zakroczymskiej. Z małżeństwa z Joanną Miszewską, sędzianką ziemską wyszogrodzką, pozostawił syna Józefa Gabriela.[5]
Przypisy
- ↑ Archiwum Główne Akt Dawnych, Księga ciechanowska grodzka wieczysta 129, k. 273: Intromissio Floriano Antonio Ostaszewski in villas Strusin, Strusinek, Gołotczyzna, Pogąsty etc (1757 r.)
- ↑ Volumina Legum, IX, 87 i 208
- ↑ Archiwum Główne Akt Dawnych, Księga ciechanowska grodzka wieczysta 173, k. 105v.
- ↑ Nereusz Ostaszewski jest cytowany w następujących księgach grodzkich i ziemskich w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie (wpisy bezpośrednio jego dotyczące zostały podkreślone; pozostałe wpisy odnoszą się do jego najbliższej rodziny i pozwalają ustalić filiacje rodzinne):
- Ciechanowskie grodzkie wieczyste: księga nr 122 (karty 271, 292-292v), 129 (k. 273-273v), 131 (k. 62, 73v-74, 135-135v, 203v), 132 (k. 83-83v), 133 (k. 79-79v), 134 (k. 39, 207 v), 135 (k. 62, 63v, 421v-422), 136 (k. 196v-197), 137 (k.70-70v), 138 (k.56-57, 60-61, 96-96v, 101v-102, 146-146v), 139 (k.75v-76v, 81-82v, 122v-123, 128, 171), 141 (k.73v-75v), 143 (k. 183-183v, 238-239, 280v, 417-417v, 448), 144 (k. 32-32v, 88v, 130-130v, 231, 269-269v), 145 (k. 426v), 146 (k. 33-34, 233v-234), 147 (k. 43, 268v-269v), 148 (230v-231), 152 (k. 213-214v, 250v-251, 293-294, 357-357v, 425v-426v), 154 (k. 55v-57v, 84-84v, 120-120v, 163, 218-219), 155 (k. 32v, 63v), 156 (k. 8), 157 (k. 76), 158 (k. 67v-68, 135-135v), 159 (k. 50), 160 (k. 183-183v, 271-271v), 163 (k. 152v-153), 167 (k. 24v-25, 31v), 169 (k. 149-149v, 187v), 171 (k. 91), 172 (k. 13v, 274-275v), 173 (k. 1-8v, 105v, 135, 165), 174 (k. 59v), 177 (k. 43-43v), 178 (k. 76v-77), 180 (k. 284).
- Zakroczymskie grodzkie wieczyste: 116 (k. 206-207), 117 (k. 25v-27), 123 (k. 124), 126 (k. 20).
- Zakroczymskie ziemskie wieczyste relacji: 105 (k. 290), 109 (k. 22, 488-488v), 112 (k. 491), 114 (k. 209), 116 (k. 92-92v).
- ↑ Seweryn Uruski, "Rodzina, Herbarz szlachty polskiej", str. 71; Elżbieta Sęczys, "Szlachta wylegitymowana w Królestwie Polskim w latach 1836-1861", Warszawa 2000, str. 499
