Tomasz Ostaszewski

Z Wikipedii

Tomasz Ostaszewski

Ostoja
Data urodzenia	20 grudnia 1746
Data śmierci	17 stycznia 1817
Miejsce śmierci	Warszawa

Rodzina	Ostaszewscy
Rodzice	Florian Antoni Ostaszewski Marianna Bartołt (Bartołd)

Tomasz Ostaszewski (ur. 20 grudnia 1746, zm. 17 stycznia 1817) - biskup płocki 1809-1815, senator Księstwa Warszawskiego, kawaler Orderu Św. Stanisława; brat posła na Sejm Czteroletni Nereusza Ostaszewskiego.

Był synem Floriana Antoniego i Marianny z Bartołtów, właścicieli dóbr Gołotczyzna w ziemi ciechanowskiej.^[1] W 1761 r. wstąpił do zakonu Jezuitów. Po ukończeniu seminarium i otrzymaniu w 1770 r. święceń kapłańskich rozpoczął karierę kościelną u boku biskupa chełmskiego, a następnie poznańskiego, Antoniego Okęckiego. W 1773 został kanonikiem chełmskim ^[2], a w 1781 kanonikiem poznańskim. Po śmierci Okęckiego pełnił, od 1793 roku, funkcje wikariusza generalnego warszawskiego, a następnie kanclerza kapituły warszawskiej.

Na wniosek ministra spraw wewnętrznych Księstwa Warszawskiego Jana Łuszczewskiego został w dniu 7 marca 1809 wybrany przez kapitułę – po śmierci biskupa Onufrego Kajetana Szembeka - biskupem płockim. Oficjalna prekonizacja papieska Ostaszewskiego na biskupstwo płockie nastąpiła jednak dopiero po sześciu latach, w dniu 4 września 1815. Sakry biskupiej udzielił mu w dniu 12 listopada 1815 biskup kielecki Wojciech Górski.

Brał udział w posiedzeniach senatu Księstwa Warszawskiego. Był pierwszym, który w liście pasterskim powiadomił społeczeństwo o utworzeniu Królestwa Polskiego w 1815 roku.

Zmarł w Warszawie i tam został pochowany w katedrze św. Jana. Był kawalerem Orderu Św. Stanisława. Z zapisanych przez niego funduszy w r. 1817 odrestaurowano katedrę płocką.

Przypisy

↑ Tomasz Ostaszewski jest cytowany w następujących księgach grodzkich i ziemskich w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie (wpisy bezpośrednio jego dotyczące zostały podkreślone; pozostałe wpisy odnoszą się do jego najbliższej rodziny i pozwalają ustalić filiacje rodzinne):
- Ciechanowskie grodzkie wieczyste: 122 (k. 271, 292-292v), 129 (k. 273-273v), 131 (k. 62, 73v-74, 135-135v, 203v), 132 (k. 83-83v), 133 (k. 79-79v), 134 (k. 39, 207 v), 135 (k. 62, 63v, 421v-422), 136 (k. 196v-197), 137 (k.70-70v), 138 (k.56-57, 60-61, 96-96v, 101v-102, 146-146v), 139 (k.75v-76v, 81-82v, 122v-123, 128, 171), 141 (k.73v-75v), 143 (k. 183-183v, 238-239, 280v, 417-417v, 448), 144 (k. 32-32v, 88v, 130-130v, 231, 269-269v), 145 (k. 426v), 146 (k. 33-34, 233v-234), 147 (k. 43, 268v-269v), 148 (230v-231), 152 (k. 213-214v, 250v-251, 293-294, 357-357v, 425v-426v), 154 (k. 55v-57v, 84-84v, 120-120v, 163, 218-219), 155 (k. 32v, 63v), 156 (k. 8), 157 (k. 76), 158 (k. 67v-68, 135-135v), 159 (k. 50), 160 (k. 183-183v, 271-271v), 163 (k. 152v-153), 167 (k.24v-25, 31v), 169 (k. 149-149v, 187v), 171 (k. 91), 172 (k. 13v, 274-275v), 173 (k. 1-8v, 105v, 135, 165), 174 (k. 59v), 177 (k. 43-43v), 178 (k. 76v-77), 180 (k. 284).
- Zakroczymskie grodzkie wieczyste: 116 (k. 206-207), 117 (k. 25v-27), 123 (k. 124), 126 (k. 20).
- Zakroczymskie ziemskie wieczyste relacji: 105 (k. 290), 109 (k. 22, 488-488v), 112 (k. 491), 114 (k. 209), 116 (k. 92-92v).
↑ Praesentatio Thomae Ostaszewski ad canonicatum Chełmensem cathedralem, zob. Teodor Żychliński, "Złota księga szlachty polskiej", t. 31, str. 53