Nicolas Anelka

Z Wikipedii

Kariera piłkarska
Nicolas Anelka

Imię i nazwisko	Nicolas Anelka
Data i miejsce urodzenia	14 marca 1979 Versailles, Francja
Pseudonim	Big Sulk
Pozycja	Napastnik
Wzrost	183 cm
Waga	82 kg
Informacje klubowe
Obecny klub	Chelsea F.C.
Numer	39
Lata	Klub	M (G)
1995–1997 1997–1999 1999–2000 2000–2002 2001–2002 2002–2005 2005–2006 2006–2008 2008-	Paris Saint-Germain Arsenal F.C. Real Madryt Paris Saint-Germain Liverpool F.C. Manchester City Fenerbahçe SK Bolton Wanderers Chelsea F.C.	10 (1) 90 (28) 19 (2) 39 (10) 20 (4) 89 (38) 39 (14) 53 (21) 10 (2)
Reprezentacja narodowa
Lata	Reprezentacja
1998-	Francja	49 (11)

Nicolas Anelka (ur. 14 marca 1979 w Wersalu) – francuski piłkarz, występujący na pozycji napastnika, reprezentant kraju, od sezonu 2007/2008 występuje w klubie z Premiership, Chelsea F.C.

[edytuj] Wczesna kariera

Swoją piłkarską karierę Anelka zaczynał w 1986 roku w amatorskim klubie Trappes-ST Quentin FC. W 1993 przeniósł się do innego nieprofesjonalnego klubu INF Clairefontaine. W 1995 roku przeszedł do zespołu Ligue 1 Paris Saint-Germain, z którym podpisał profesjonalny kontrakt. Anelka był wyróżniającym się zawodnikiem w drużynie z Paryża i już w wieku 17 lat, w listopadzie 1996 roku podpisał kontrakt z Arsenal FC za 500 tys. funtów. Jego przejście związane było z objęciem fotela menedżera drużyny z Highbury przez Arsène'a Wengera. Swój debiut w Premiership Anelka zaliczył w sezonie 1996/1997, jednak dopiero w kolejnym sezonie zdołał przebić się do podstawowego składu (także z powodu kontuzji Iana Wrighta). Szybko stał się on kluczowym zawodnikiem Arsenalu, z którym zdobył w sezonie 1997/1998 podwójną koronę, mistrzostwo Anglii oraz Puchar Anglii, w którego finale, z Newcastle United, wygranym 2:0 strzelił pierwszą bramkę. Anelka wyróżniał się niesłychaną szybkością i talentem do zdobywania bramek. W 1999 roku został uznany najlepszym młodym zawodnikiem Premiership przez PFA, jednak jego klub przegrał walkę o obronę tytułu i nie popisał się w rozgrywkach Ligi Mistrzów. Dodatkowo Anelka postawił żądanie wyższej pensji, niż oferował mu Arsenal. Plotki o tym, ze jego starsi bracia sterowali karierą Nicolasa spowodowały jego konflikty z działaczami klubu, którzy zmusili go do odejścia w niesławie. Do Anelki przylgnął pseudonim "Big Sulk" (Wielce Nadąsany). Ostatecznie latem 1999 został on sprzedany za 22,3 mln funtów do potentata hiszpańskiej Primera División, Realu Madryt. W Arsenalu rozegrał ogółem 90 meczów i zdobył 28 bramek.

[edytuj] Real Madryt i Liverpool

Anelka spędził w Realu Madryt jedynie jeden sezon. Zdążył zdobyć jednak najważniejszy tytuł w Europie, zwyciężył w 2000 roku w Lidze Mistrzów, w której finale Madryt pokonał Valencię 3:0. Jednak forma Anelki nie była już taka, jak w Arsenalu. W 29 meczach zdobył on jedynie 4 gole, nie mógł też znaleźć wspólnego języka z kolegami z drużyny (z wyjątkiem Steve'a McManamana), a media wymogły na klubie^{[potrzebne źródło]} sprzedaż Anelki, który latem 2000 roku opuścił Hiszpanię i rozpoczął drugi okres gry w Paris Saint-Germain.

Po jednym sezonie spędzonym w Ligue 1 (bez większych sukcesów), Anelka powrócił do angielskiej Premiership, gdzie podpisał roczny kontrakt z Liverpoolem. Tutaj jednak nie wywalczył sobie miejsca w pierwszym składzie i menedżer Gerard Houllier nie zdecydował się na przedłużenie kontraktu po zakończeniu sezonu 2001/2002, którym Anelka wywalczył z klubem Puchar Intertoto. Ostatecznie został sprzedany za 12 mln funtów do Manchester City, co było rekordem transferowym klubu trenowanego przez Kevina Keegana.

[edytuj] Manchester City i Fenerbahçe

W swoich trzech sezonach spędzonych w Manchesterze City Anelka rozwinął się piłkarsko, jednak jego oczekiwania były chyba większe. Klub nie mógł osiągnąć sukcesów, w sezonie 2002/2003 był dziewiąty, zaś rok później szesnasty. W kolejnym sezonie, 2004/2005 również zajmował miejsce w środku tabeli. Anelka zagrał z Manchesterem w Pucharze UEFA, jednak w 2003 roku zostali oni wyeliminowani przez Dyskobolię Grodzisk Wielkopolski. Zimą 2005 roku pojawiły się spekulacje o transferze Anelki do większego klubu.

27 stycznia 2005 roku spekulacje ucięto z powodu ogłoszenia przejścia Anelki do Fenerbahçe SK, czołowego klubu ligi tureckiej. W Manchesterze City piłkarz rozegrał 103 mecze i zdobył 46 bramek. Z zespołem ze Stambułu zdobył w 2005 roku mistrzostwo Turcji, i choć pojawiły się plotki o jego przejściu do Newcastle United pozostał w zespole i razem z nim grał w 2005 roku w rozgrywkach Ligi Mistrzów.

[edytuj] Bolton Wanderers

Latem 2006 Anelka przeszedł do Boltonu Wanderers. 25 sierpnia podpisał kontrakt, a suma transferu wyniosła 8 milionów funtów. Anelkę chciał również menedżer Portsmouth F.C., Harry Redknapp, który oferował 8,9 miliona funtów. W Boltonie Anelka zadebiutował 9 września w wygranym 1:0 meczu z Watfordem. Natomiast swoje pierwsze gole zdobył 25 listopada, gdy Bolton pokonał Arsenal 3:1, a Nicolas był autorem goli na 2:0 i 3:1.

[edytuj] Chelsea

W 2008 roku Nicolas podpisał 4,5-letni kontrakt z Chelsea F.C., gdzie trafił za 18,5 miliona euro^{[potrzebne źródło]}, stając się najdroższym piłkarzem, jeśli chodzi o łączną kwotę wszystkich transferów - kluby, w których grał zapłaciły za niego prawie 87 mln funtów!. Pierwszego gola zdobył w meczu Pucharu Anglii przeciwko Wigan Athletic (2:1). W sezonie 2007/08 dla Boltonu strzelił prawie o 10 bramek więcej niż dla Chelsea. Nie popisał się jednak w finale Ligi Mistrzów, w konkursie rzutów karnych Anelka nie zdołał pokonać Edwina Van der Sara, i tym samym Chelsea straciła szanse na mistrza LM 2008, którym został Manchester United.

[edytuj] Kariera reprezentacyjna

W reprezentacji Francji Anelka zadebiutował 21 kwietnia 1998 w meczu przeciwko Szwecji (0:0). Nie znalazł się w kadrze Mistrzostwa Świata 1998, jednak już na Mistrzostwach Europy 2000 był częścią drużyny, która sięgnęła po tytuł. Wraz z reprezentacją Francji Anelka zdobył również Puchar Konfederacji w 2001. Po zaskakująco słabym występie na Mistrzostwach Świata 2002, nieporozumieniach z trenerem Jacques'em Santinim oraz konwersji na islam Anelka zrezygnował z gry w drużynie narodowej. Powrócił do niej dopiero w 2005 roku, za kadencji Raymonda Domenecha. 12 listopada wystąpił w meczu przeciwko Kostaryce na wyspie Martynika. Dotychczas rozegrał w reprezentacji Francji 32 mecze i zdobył 8 goli.