Ochotniczy Legion Duński
Z Wikipedii
Ochotniczy Legion Duński (duń. Frikorps Danmark, niem. Freikorps Danmark) – duńska kolaboracyjna formacja zbrojna w służbie Niemiec podczas II wojny światowej.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Krótko po najeździe Niemiec na ZSRR 22 czerwca 1941 r., niewielka duńska partia faszystowska Narodowosocjalistyczna Duńska Partia Robotnicza (Danmarks National-Socialistiske Arbejder Parti) Fritsa Clausena przedstawiła władzom niemieckim projekt utworzenia duńskiej jednostki ochotniczej do walki z Sowietami na froncie wschodnim, dla której zaproponowano nazwę "Frikorps Danmark". Po zgodzie Niemców i aprobacie rządu duńskiego rozpoczęto rekrutację do Korpusu mężczyzn w wieku od 17 do 35 lat. Wszystkim eks-żołnierzom gwarantowano utrzymanie stopni wojskowych i wysługi lat z okresu służby w armii duńskiej. Zwerbowano ok. 480 ludzi, na czele których stanął płk Christian Peder Kryssing. 19 lipca przeniesiono ich do Hamburga, gdzie sformowano 1 Batalion Frikorps. 10 sierpnia powstał 2 Batalion, w skład którego weszła część żołnierzy duńskich z Pułku "Nordwest" 5 Dywizji Pancernej SS "Wiking". Do końca 1941 r. łączna liczebność Korpusu wyniosła 1164 żołnierzy. 8 lutego 1942 r. Niemcy pozbawili dowództwa jednostki płk. Ch. P. Kryssinga, do którego nie mieli zaufania, zastępując go duńskim arystokratą z rodziny o niemiecko-bałtyckich korzeniach, księciem Chrystianem Frederikiem von Schalburgiem, przeniesionym z Pułku "Germania" 5 DPanc. SS "Wiking".
W maju 1942 r. Frikorps Danmark został wysłany na front wschodni z przydziałem do 3 Dywizji Pancernej SS "Totenkopf". Duńczycy uczestniczyli w ciężkich walkach o odblokowanie kotła diemiańskiego i o Wasiliewszczynę, broniąc jej przed przeważającymi siłami sowieckimi. W walkach tych ponieśli duże straty. 2 czerwca zginął Ch. F. von Schalburg, którego następnie uroczyście pochowano w Kopenhadze, a jego następcą został Hans Albert von Lettow-Vorbeck, który też poległ już 11 czerwca. Kolejnym dowódcą KOrpusu został Knud Børge Martinsen. Ogółem zginęło ponad 120 duńskich żołnierzy. We wrześniu niemiecko dowództwo odesłało jednostkę z frontu do Danii na miesięczny odpoczynek. W październiku wróciła do ZSRR, licząc ok. 1800 ludzi, tym razem w rejon Wielkich Łuków. Od stycznia 1943 r. Korpus brał udział w działaniach osłaniających częściowy odwrót wojsk niemieckich na Białorusi. W marcu jednostka została ostatecznie wycofana z frontu i przeniesiona do Grafenwöhr w Niemczech, gdzie 20 maja rozformowano ją. Duńczycy sformowali następnie 24 Pułk Grenadierów Pancernych SS "Danmark", który wszedł w skład 11 Ochotniczej Dywizji Grenadierów Pancernych SS "Nordland".
[edytuj] Odznaki
Żołnierze Frikorps Danmark nosili mundury Waffen-SS uzupełnione opaską z napisem "Freikorps Danmark", a na oficerskich mundurach także owalną tarczę z białym krzyżem na czerwonym tle. Początkowo zamiast runów Sig na prawej patce noszono duńską flagę, ale wkrótce zrezygnowano z tego i Duńczycy nosili normalne patki z runami. Pierwszym sztandarem Freikorpsu była flaga duńska z nazwą oddziału, ale sztandar ten wkrótce wymieniono na odpowiadający kształtem i symboliką sztandarom innych oddziałów Waffen-SS.
[edytuj] Dowódcy
- SS-Obersturmbannführer Christian Peter Kryssing 19.7.1941 r. – 23.2.1942 r.
- SS-Obersturmbannführer Knud Børge Martinsen 23.2. – 1.3.1942 r.
- SS-Obersturmbannführer Christian Frederik von Schalburg 1.3. – 2.6.1942 r.
- SS-Obersturmbannführer Hans Albert von Lettow-Vorbeck 9.6. – 11.6.1942 r.
- SS-Obersturmbannführer Knud Børge Martinsen 11.6.1942 r. – 20.5.1943 r.
[edytuj] Bibliografia
Chris Bishop, Zagraniczne formacje SS. Zagraniczni ochotnicy w Waffen-SS w latach 1940-1945, Warszawa 2006
