Odtwarzacz CD
Z Wikipedii
Odtwarzacz CD – urządzenie służące do odtwarzania płyt CD z nagranym dźwiękiem w formacie Audio, w Polsce początkowo znane pod nazwą gramofon laserowy cyfrowy lub gramofon cyfrowy[1].
Pierwsze odtwarzacze CD pojawiły się w pierwszej połowie lat 80. XX wieku i były konstruowane jako dodatkowe urządzenia do podłączenia do wież stereo.
Pierwszym produkowanym seryjnie na świecie odtwarzaczem CD był SONY CDP-101, którego premiera rynkowa odbyła się w Tokio 1 października 1982 roku.
Obecnie, w dobie miniaturyzacji urządzeń elektronicznych, odtwarzacze są również umieszczane w jednej obudowie wraz ze wzmacniaczem, tunerem oraz (obecnie coraz rzadziej) magnetofonem. Takie urządzenia potocznie nazywane są mini-wieżami. Wciąż jednak najwyższą jakość odtwarzanego dźwięku można uzyskać z wielosegmentowych systemów hi-fi.
Istnieją różne rodzaje odtwarzaczy CD, jednym z nich jest model przenośny potocznie zwany Discmanem (w rzeczywistości jest to zastrzeżony znak towarowy firmy Sony), z wbudowanym wzmacniaczem i wyjściem słuchawkowym.
W Polsce produkcją gramofonów laserowych cyfrowych zajmowały się zakłady ŁZR Fonica na przełomie lat 80/90. XX wieku – seria gramofonów CDF.
Przypisy
- ↑ Bolesław Urbański: Magnetofony i gramofony cyfrowe. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989, ss. 155-181. ISBN 83-206-0872-4.
