Oligoklaz

Z Wikipedii

albit - składnik oligoklazu

Oligoklaz - minerał z grupy krzemianów, zaliczany do plagioklazów.

Nazwa pochodzi od gr. oligos = mały (niewiele) oraz klao = łamię (klan = łamać; klais = łupliwy), nawiązując do niezbyt wyraźnie uwidaczniającej się łupliwości tego minerału.

Spis treści

1 Właściwości
2 Występowanie
3 Zastosowanie
4 Zobacz też:
5 Linki zewnętrzne
6 Bibliografia

[edytuj] Właściwości

Minerał z szeregu plagioklazów, będący mieszaniną dwóch innych minerałów:

- 70-90 % albitu NaAlSi₃O₈ (glinokrzemian sodu)
- 10-30 % anortytu CaAl₂Si₂O₈ (glinokrzemian wapnia)
Układ krystalograficzny - trójskośny
Twardość w skali Mohsa - 6
Łupliwość - doskonała
Rysa - biała
Gęstość - 2,6 do 2,77 g/cm³
Barwa - sporadycznie bezbarwny, różne barwy
Połysk - szklisty, czasami perłowy

Tworzy kryształy tabliczkowe lub krótkosłupkowe (wrosłe i narosłe), wykazuje na ogół liczne zbliźniaczenia. Może występować w formie skupień ziarnistych i zbitych. Najładniej wykształcone okazy pochodzą z druz i szczelin skalnych. Ich długość dochodzi do kilkunastu centymetrów; wyjątkowo przekracza 1 m.

Niekiedy wykazuje cechy optyczne kamieni słonecznych (skaleń awenturynowy), a wyjątkowo kamieni księżycowych.

[edytuj] Występowanie

Minerał bardzo pospolity i rozpowszechniony. Występuje w wielu skałach magmowych (granitach, granodiorytach, sjenitach, diorytach, riolitach) i metamorficznych (gnejsach i łupkach). Bywa spotykany też w osadowych (arkozach).

Miejsca występowania: Norwegia - Arendal, wyspa Hittero, Szwecja - Ytterby, Włochy - Monte Somma, Wezuwiusz, Czechy - Mohelno, Rosja - Ural, USA- Bakersville, Kanada.

W Polsce jest spotykany w pegmatytach Dolnego Śląska i Tatr. Dobrze wykształcone kryształy znane są z Karkonoszy i Gór Sowich.

[edytuj] Zastosowanie

Bywa stosowany jako surowiec ceramiczny. Ma znaczenie naukowe (do określania warunków i stopnia metamorfizmu) oraz kolekcjonerskie.

Odmiany o charakterze kamieni słonecznych i księżycowych znajdują zastosowanie w jubilerstwie. Są szlifowane w postaci kaboszonów, paciorków i tabliczek. Sporadycznie nadaje się szlif fasetkowy. Waga oszlifowanych okazów nie przekracza 5 ct. Najpiękniejsze kamienie słoneczne pochodzą z Norwegii, a kamienie księżycowe z USA.