Operator rzutowy
Z Wikipedii
Operator rzutowy - liniowy i ciągły operator przestrzeni Hilberta, którego złożenie z samym sobą jest dalej nim samym oraz jego obraz jest dopełnieniem ortogonalnym jądra.
Spis treści |
[edytuj] Definicja
Niech H będzie przestrzenią Hilberta. Liniowy i ciągły operator nazywamy
- operatorem idempotentnym wtedy i tylko wtedy, gdy T2 = T.
- operatorem rzutowym wtedy i tylko wtedy, gdy jest operatorem idempotentnym oraz .
[edytuj] Warunki równoważne
Jeśli jest operatorem idempotentym oraz , to następujące warunki są równoważne:
- T jest operatorem rzutowym,
- T jest operatorem samosprzężonym,
- T jest operatorem normalnym,
- T jest operatorem dodatnim,
- .
Operator liniowy ciągły jest rzutowy wtedy i tylko wtedy, gdy
- T * T = T.
Często w mechanice kwantowej, operator rzutowy definiuje się jako operator idempotentny i samosprzężony (definicja równoważna). Spotyka się oznaczenia , a także
co oznacza rzutowanie na przestrzeń liniową rozpiętą przez elementy , tj. .
[edytuj] Własności
- Operator rzutowy jest operatorem dodatnim.
- Widmo operatora rzutowego zawiera się w zbiorze {0,1}.
- Ślad operatora rzutowego jest równy wymiarowi przestrzeni, na którą on rzutuje.
[edytuj] Przykłady
- Jeśli H jest przestrzenią Hilberta, to operator jednostkowy (identyczność) jest rzutowy.
- Operator przestrzeni , reprezentowany przez macierz jest rzutowy.
- Zaś operator przestrzeni , zadany przez macierz
jest idempotentny, ale nie jest samosprzężony.
- Operator liczby cząstek dla fermionów jest operatorem rzutowym.
[edytuj] Źródło
- F.W. Gehring, P.R. Halmos, C.C Moore: A Course in Functional Analysis. Nowy Jork: Springer-Verlag, 1985.