Osobowość schizoidalna
Z Wikipedii
Zaburzenie osobowości |
|
ICD-10 |
Osobowość schizoidalna |
Kod ICD-10F60.1
|
DSM IV |
Schizoidalne zaburzenie osobowości |
Kod DSM IV301.20
|
Osobowość schizoidalna - zaburzenie osobowości, w którym występuje wzorzec zachowań zdominowany oderwaniem od relacji międzyludzkich i ograniczonym wyrażaniem emocji w kontaktach interpersonalnych. Zaburzenie to jest rzadkie w stosunku do innych zaburzeń osobowości i obejmuje mniej niż 1% populacji, częściej występuje u mężczyzn.
[edytuj] Kryteria diagnostyczne ICD-10
-
-
-
-
-
-
- brak lub znikome działania służące przyjemności
- chłód emocjonalny
- ograniczona zdolność wyrażania emocji wobec innych
- niezainteresowanie pochwałami i krytyką
- brak zainteresowania doświadczeniami seksualnymi
- preferencja samotnictwa
- pochłonięcie introspekcją
- brak bliskich związków
- niewrażliwość wobec norm społecznych
-
-
-
-
-
[edytuj] Kryteria diagnostyczne DSM-IV
- brak ochoty na oraz przyjemności z bliskich związków, wliczając w to bycie członkiem rodziny
- niemal ciągłe wybieranie zajęć samotniczych
- małe – o ile jakiekolwiek – zainteresowanie doświadczeniami erotycznymi z innymi ludźmi
- czerpanie przyjemności z niewielu – o ile jakichkolwiek – rodzajów zajęć
- brak bliskich przyjaciół lub powierników innych niż bezpośredni krewni
- wrażenie bycia obojętnym na pochwały czy krytyki wygłaszane przez innych
- okazywanie chłodu emocjonalnego, dystansu lub spłaszczonej uczuciowości
Funkcjonalnie osobowość schizoidalna jest zbliżona do osobowości schizotypowej i choć etiologia obu nie jest jasna, to ze względu na nieznaczne różnice w opisie i historyczne pochodzenie pojęcia te są różnicowane. Wg S. Johnsona możliwe jest uszeregowanie wg głębokości zaburzeń trzech pojęć: charakter schizoidalny (styl charakteru) - osobowość schizoidalna (zaburzenie osobowości) - schizofrenia (psychoza). Jednakże nie jest pewne, czy posiadanie pewnych cech charakteru schizoidalnego predysponuje do zachorowania na schizofrenię.
Przy diagnozowaniu należy zwrócić szczególną uwagę na wykluczenie łagodniejszych form całościowych zaburzeń rozwoju, np. spektrum autyzmu.