Otton Berezowski

Z Wikipedii

Otton Berezowski (ur. 15 maja 1888) – podpułkownik saperów Wojska Polskiego.

Urodził się na ziemiach wschodnich przyszłej Polski. W Moskwie uczęszczał do szkoły średniej, gdzie zdał maturę, a następnie do korpusu kadetów. Następnie rozpoczął naukę w Oficerskiej Szkole Inżynierii, którą zakończył w 1910 r. Służył w armii rosyjskiej w różnych jednostkach inżynieryjnych. Brał udział w I wojnie światowej, podczas której walczył na froncie zachodnim i został ranny. Po wyleczeniu został dowódcą pododdziału szkolnego, a następnie oficerem ds. fortyfikacyjnych w sztabie armii. W listopadzie 1918 r. wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego w stopniu kapitana. Początkowo był kierownikiem referatu fortyfikacji w Departamencie V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych. Jesienią 1919 r. został dowódcą Kościuszkowskiego Obozu Szkolnego Saperów. Podczas wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920 r. wyznaczono go we wrześniu 1920 r. na dowódcę Grupy Fortyfikacyjnej nr 1. Prowadził wówczas w styczności bojowej z wojskami bolszewickimi prace fortyfikacyjne w rejonie Brześcia nad Bugiem, za co został potem uhonorowany Krzyżem Walecznych. Po zakończeniu działań wojennych zajmował różne wysokie stanowiska w sztabach wojsk inżynieryjnych; był m.in. szefem Inżynierii i Saperów w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu i Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi oraz szefem biura konstrukcji w Departamencie Technicznym MSWojsk.. W latach 30. zajmował się głównie sprawami fortyfikacyjnymi. Przez pewien czas był kierownikiem rozbudowy umocnień fortyfikacyjnych, a następnie służył w Sztabie Generalnym WP. Według opinii ówczesnego szefa Sztabu Generalnego WP, gen. dyw. Tadeusza Piskora, był wybitnym fachowcem w dziedzinie fortyfikacji i utalentowanym organizatorem prac budowlano-fortyfikacyjnych. W 1938 r. przeszedł w stan spoczynku i zamieszkał w Warszawie. Po wybuchu wojny obronnej 1939 r. ponownie powołano go do służby wojskowej, mianując dowódcą 82 Grupy Fortyfikacyjnej, która została dołączona do 16. Dywizji Piechoty płk. dypl. Tadeusza Lubicza-Niezabitowskiego w składzie Grupy Operacyjnej "Wschód" gen. bryg. Mikołaja Bołtucia.

Był odznaczony m.in. Orderem Polonia Restituta V klasy, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Niepodległości.

[edytuj] Bibliografia

Hasło opracowano na podstawie:

• Zdzisław Barszczewski, Sylwetki saperów, Warszawa 2001.