Péter Esterházy
Z Wikipedii
Graf Péter Esterházy von Galántha [ˈpeːtɛr ˈɛstɛrhaːzi] (ur. 14 kwietnia 1950 w Budapeszcie) jest znaczącym węgierskim pisarzem i eseistą o międzynarodowej sławie.
[edytuj] Biografia
Esterházy pochodzi ze starej magnackiej rodziny, która w czasach rządów komunistycznych została pozbawiona majątku. Péter ukończył studia matematyczne i pracował w latach 1974-78 w branży IT, w 1979 rozpoczął karierę pisarską, zdobywając sobie uznanie serią wartościowych literacko opowiadań i powieści. W 1980/90 przebywał na stypendium DAAD w RFN, 1996/97 był członkiem Wissenschaftskolleg w Berlinie, jest również członkiem niemieckiej akademii języka i poezji (Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung). Jego najbardziej znaczącym dziełem jest pochodząca z 2001 r. Harmonia Caelestis, w której opisuje Węgry i Europę na tle historii własnej rodziny. Esterházy pisząc ją nie znał faktu trzydziestoletniej współpracy własnego ojca z węgierskimi służbami bezpieczeństwa. Dowiedziawszy się o tym wątek ten rozwinął w kolejnym tomie, napisanym rok później Javított kiadás – melléklet a Harmonia caelestishez (Wydanie poprawione - dodatek do Harmonii caelestis)
[edytuj] Wybór dzieł
- Termelési regény (1979)
- Ágnes (1982)
- A szív segédigéi (1985) - Czasowniki posiłkowe serca (2003)
- Ki szavatol a lady biztonságáért? (1986)
- Kis magyar pornográfia (1987)
- Fuharosok (1988) - Wozacy (1998)
- Hrabal könyve (1991) - Księga Hrabala (1994)
- Hahn-Hahn grófnő pillantása (1992)
- Egy történet: Élet és irodalom (1994)
- Egy nő (1996)
- Válogatás A kitömött hattyú, Egy kékharisnya följegyzéseiből, Egy kék haris, és A halacska csodálatos élete c. művekből (1999)
- Harmonia Caelestis (2001)
- Fancsikó és Pinta : írások egy darab madzagra fűzve (2002)
- Javított kiadás – melléklet a Harmonia caelestishez (2002)
