Półwysep Szantuński

Z Wikipedii

Półwysep Szantuński (chiń. Shandong Bandao^[1]) - półwysep w północno-wschodnich Chinach, w prowincji Szantung. Położony pomiędzy Zatoką Pohaj a Morzem Żółtym.

Powierzchnia ok. 29 tys. km²^[2], długość ok. 300 km, szerokość u nasady ok. 120 km.^[3] Półwysep zbudowany ze skał granitowych i metamorficznych, częściowo pokryty cienką warstwą osadów z epoki holocenu.^[4] Ukształtowanie powierzchnii nizinno-pagórkowate, w południowo-zachodniej części masyw górski Lao Shan z kulminacją o wysokości 1158 m.^[3][5] Linia brzegowa dobrze rozwinięta, wybrzeża przeważnie strome, skaliste. Klimat umiarkowany ciepły, monsunowy, ze średnimi temperaturami rocznymi 11-14°C, i opadami 550-950 mm.^[6]

Jest to gęsto zaludniony region rolniczy, uprawy pszenicy, kaolianu, orzeszków ziemnych i owoców, także hodowla jedwabników. Na wybrzeżu rozwinięte rybołówstwo. Wydobycie węgla kamiennego i ropy naftowej, obficie występują rudy żelaza, magnezytu i złota^[7], także boksyty i talk,^[8] odzyskuje się także sól z wody morskiej. Główne miasta: Qingdao, Yantai i Weihai. Miejscowy dialekt języka mandaryńskiego jest znany jako Jiao Liao, używany jest również na Półwyspie Liaotuńskim.

Przypisy