Papież Pius V

Z Wikipedii

Święty Pius V

Herb

Imię łacińskie	Pius PP. V
Data wyboru	7 stycznia 1566
Imię i nazwisko	Michele Ghislieri
Urodzony	17 stycznia 1504 Bosco, Włochy
Zmarł	2 maja 1572 Rzym, Włochy

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Papież Pius V

Giovanni Michele Ghislieri, imię chrzestne Antonio (ur. 17 stycznia 1504 w Bosco Marengo, diecezja Alessandria, Lombardia, zm. 1 maja 1572 w Rzymie) - włoski duchowny katolicki, dominikanin, od 1566 papież Pius V, święty.

[edytuj] Życie przed wyborem na papieża

Pochodził z ubogiej rodziny, pracował w dzieciństwie jako pasterz. W wieku 14 lat wstąpił do zakonu dominikanów (O.P.) i przyjął imię Michele. Studiował w Bolonii, w 1528 przyjął święcenia kapłańskie. Przez 16 lat był profesorem teologii w Pawii, sprawował funkcję mistrza nowicjatu i przeora kilku dominikańskich klasztorów. W Como i Bergamo był inkwizytorem, a w 1551 po rekomendacji kardynała Gian Pietro Carafy papież Juliusz III mianował go komisarzem generalnym Inkwizycji Rzymskiej.

4 września 1556 Carafa, już jako papież Paweł IV, mianował Ghislieriego biskupem Nepi i Sutri (konsekracja 14 września 1556), a w marcu 1557 kardynałem, z tytułem S. Maria sopra Minerva. Ghislieri otrzymał także godność najwyższego inkwizytora. Papież Pius IV przeniósł go w marcu 1560 na stolicę biskupią Mondovi. Stosunki Ghislieriego z Piusem IV nie układały się najlepiej, kardynał m.in. skutecznie zablokował nominację kardynalską 13-letniego Ferdynanda Medyceusza.

[edytuj] Pontyfikat

Po śmierci Piusa IV konklawe wybrało kardynała Ghislieriego na papieża 7 stycznia 1566. Przyjął on imię Piusa V i został koronowany w dniu swoich urodzin, 17 stycznia 1566. Papież-asceta, wieloletni inkwizytor, poświęcił swój pontyfikat zadaniom reformy Kościoła w duchu soboru trydenckiego i walce z herezją. Zamierzał wprowadzić w Watykanie rygory klasztorne. W swojej pierwszej mowie papieskiej stwierdził, że Rzym wydaje mu się tak niemoralny, jak w czasach rozkwitu Renesansu. Zażądał usunięcia z Rzymu prostytutek. Nakazał, aby wszystkie rzymskie nierządnice wyszły za mąż albo poddały się chłoście. Wydał też bullę zabraniającą kapłańskim dzieciom z nieprawego łoża dziedziczenia własności Kościoła. Chciał także zniszczyć wszystkie starożytne budowle i pomniki w okolicach Rzymu, jako że były dziełem pogan. Zabronił też Rzymianom wchodzić do karczm. Zaprowadził porządek w Rzymie, wydając nakaz rezydującym przy Kurii biskupom powrotu do swoich diecezji. Wygnani zostali z Rzymu także mnisi pozostający przez lata poza macierzystymi klasztorami wbrew regułom zakonnym. W oczach jednego z posłów weneckich Pius uchodził za człowieka, który chciał zmienić Rzym w jeden wielki klasztor. W owym czasie problemem w Państwie Kościelnym był bandytyzm. Papież ścigał przestępców i zatwierdzał wszystkie wydane na nich surowe wyroki (np. galery). Pomimo zatwierdzania wyroków Inkwizycji, był uważany za władcę sprawiedliwego. Dwa razy w tygodniu osobiście przyjmował skargi ubogich, zaś raz w miesiącu (również osobiście) przyjmował zażalenia na urzędników papieskich oraz na wyroki sądów i rozstrzygał je na korzyść poszkodowanych. Dzięki Niemu powstało wiele szkół, szpitali i przytułków. Jego sukcesem było również uzdrowienie administracji w Państwie Kościelnym.

Pius V zdecydowanie wspierał katolików we Francji. Był także inicjatorem Świętej Ligi przeciwko Turcji i krótko przed śmiercią świętował sukces - flota Ligi złożona z okrętów weneckich i hiszpańskich 7 października 1571 odniosła pod Lepanto zwycięstwo nad siłami sułtana Selima II. W 1570 papież ekskomunikował królową Anglii Elżbietę I.

W 1567 Pius V ogłosił św. Tomasza z Akwinu Doktorem Kościoła oraz nakazał w 1570 publikację dzieł wszystkich teologa (17 tomów). Staraniem tego papieża wydane zostały odnowione, główne księgi liturgiczne rytu rzymskiego: mszał (Missale Romanum, 1570) i brewiarz (Breviarium Romanum, 1568) oraz pierwszy katechizm katolicki (Catechismus Romanus, 1566). W okresie pontyfikatu Piusa przeprowadzono trzy lokalne synody w państwach włoskich, m.in. w Neapolu i Mediolanie.

Papież zmarł w opinii świętości w maju 1572 po chorobie nerek. Papież Klemens X ogłosił go 1 maja 1672 (w 100-lecie śmierci) błogosławionym, a Klemens XI świętym (22 maja 1712). Dniem jego pamięci liturgicznej w Kościele katolickim jest 30 kwietnia (poprzednio 5 maja).

Pontyfikat Piusa V to początek białej sutanny wśród papieży. Zaczerpnięty z dominikańskiego habitu kolor sutanny, do dziś pozostał charakterystyczny tylko dla biskupów Rzymu.

Pius V jest patronem Kongregacji Nauki Wiary.