Partyzantka radziecka

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdziesz na stronie dyskusji tego artykułu.
Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać przypisy do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Partyzantka radziecka powstała po 22 czerwca 1941, gdy w wyniku Operacji Barbarossa III Rzesza dokonała inwazji na ZSRR. Jej szeregi zasiliły dziesiątki tysięcy żołnierzy i oficerów Armii Czerwonej, którzy pozostali na zapleczu frontu. Działalność oddziałów partyzanckich była skierowana przede wszystkim przeciwko nazistowskim niemieckim okupantom i ich sojusznikom, choć zdarzały się przypadki, gdy operacje radzieckiej partyzantki były skierowane przeciw innym "wrogom komunizmu", m.in. polskim partyzantom Armii Krajowej. Liczba partyzantów radzieckich rosła z czasem, od około 250 tysięcy żołnierzy w 1942 do ponad pół miliona w 1943.

Najsilniejsze radzieckie oddziały partyzanckie istniały na okupowanych terenach Białorusi, gdzie w czasie wojny walczyło 374 tysiące uzbrojonych partyzantów radzieckich (w tym 28 tysięcy na Polesiu), a także Rosji, gdzie w czasie wojny osiągnęły liczebność 220 tysięcy partyzantów, oraz Ukrainy gdzie liczyły 110 tysięcy partyzantów (w tym 10 tysięcy na Wołyniu).

Oddziały partyzantki radzieckiej operowały także na terytorium Polski i Czechosłowacji.

Działalność partyzantki radzieckiej była wspierana przez Armię Czerwoną m.in masowymi zrzutami zaopatrzenia i specjalistów a także przerzuceniem przez linię frontu korpusu powietrzno-desantowego i korpusu kawalerii.

Na Ukrainie i Białorusi w ramach partyzantki radzieckiej istniały polskie oddziały partyzanckie z których największy był oddział Jeszcze Polska nie zginęła dowodzony przez Roberta Satanowskiego.

W partyzantce radzieckiej brało udział około 12 tysięcy Polaków.

[edytuj] Zbrodnie

Masakra w Nalibokach, 138 ofiar
Masakra w Koniuchach, 38 (ustalono 34 nazwiska)

Niemiecka Wikipedia podaje następujące miejsca zbrodni: Szczepki, Babińsk, Prowżały, Kamień, Bakałoryszki (Bakaloriškės), Bojary (koło Werenowa), Popiszki, Pirciupie